سوال:
دختری 4 ساله ای داریم که بسیار پر جنب و جوش است و همواره کسی را برای بازی می خواهد. بعد از حدود چند ماه مهد رفتن به دلیل شغلی مجبور شدیم 1 سال را در چابهار بگزرانیم که آنجا هم مهد می رفت ولی به دلیل نا معلوم حدود 2 ماه بعد از عید مهد نرفت. اما با تماسی که با مهد او داشتم از مربی اش خواستم به خانه زنگ بزند و با او صحبت کند که کارساز شد و به مهد رفت. البته در انجا مشکلی ندارد و سریع با بقیه رابطه بر قرار می کند. ولی 1 ماهی است که به دلیل بارداری همسرم و نبود امکانات در چابهار در تهران و نزدیک منزل مادر همسرم خانه ایی گرفتیم و من به 4 شنبه به تهران می ایم و شنبه بر می گردم چابهار. رابطه او با من بسیار بهتر از همسرم است. مشکلی که داریم این است که بعد از رفتن به تهران به مهد نمی رود و دوست ندارد به خانه خودمان هم برود و همیشه در خانه مادر خانمم می باشد. البته آنجا هم بازی دارد و مطلب دیگر هم اینکه نیازهای خود را بیشتر از بقیه ( آب - دستشویی رفتن و ... ) بجای خواستن از مادرش از بقیه طلب می کند و دوست ندارد به خانه بر گردد.
پاسخ: گاه ماندن در خانه مادر بزرگ ها به دلیل توجه زیاد به خواسته های کودک بسیار خوشایند تر از ماندن در خانه خودشان می شود. مادر بزرگ ها بیش از آنکه به تربیت اصولی کودک توجه کنند سعی در خوش گذشتن به کودک و توجه به نیاز های انان دارند به همین دلیل اوقات خوشی را برای کودک فراهم می کنند . به ویژه آن که فرزند شما در خانه مادر بزرگ اسباب بازی هم دارد .
مادر باید ارتباط بیشتر و پر حوصله تری را با فرزندش برقرار کند . کودکان به مادرانی آرام و با حوصله نیاز دارند و بی حوصلگی مادر بدون این که او بخواهد به کودک منتقل می شود . کودکان حرکات غیر کلامی بزرگترها را خوب می فهمند و در درک استرس، بی حالی ، بی حوصلگی انها دقیق هستند .
سعی کنید از میزان اسباب بازی او در منزل مادر بزرگ بکاهید و بر زمان اختصاصی برای او توسط مادر بیافزایید . در هفته به مدت دو یا سه روز او را در یک کلاس مورد علاقه اش ثبت نام کنید . تا نام مهد برایش به کار نرفته و با مخالفتش روبرو نشید .
برای رفتن به خانه مادر بزرگ قانون وضع کنید و به او تفهیم کنید که خانه اصلی او کجاست.(تبیان)