جلسات آشنایی قبل از ازدواج

درباره حد و مرز آشنایی قبل از ازدواج بیشتر بدانید

آشنایی قبل از ازدواج یکی از مهم ترین مراحل در شناخت زوجین محسوب میشود . در این دوران بسیار مهم از زندگی باید دقیق تر باشید و دقت بیشتری نسبت به این مرحله از زندگی داشته باشید تا بتوانید به شناخت مناسبی برای انتخاب شریک زندگی برسید . ما در این مطلب درباره حد و مرز و اهمیت آشنایی قبل از ازدواج صحبت میکنیم.

تا چندی پیش، روال بر این بود که دختر و پسری که به اصطلاح دم بخت بودند و قصد واقعی آن ها ازدواج و تشکیل خانواده بود از طریق والدین، اقوام، آشنایان یا همسایگان به یکدیگر معرفی می شدند.
پس از تماسی تلفنی با خانواده دختر و طرح چند سوال کلیدی در مورد سن، تحصیلات، طبقه فرهنگی، عقاید و... قرار جلسه اول گذاشته می شد.
طی جلسه اول آشنایی که خواستگاری نام می گرفت، دختر و پسر یکدیگر را می دیدند و پس از توافق اولیه، با نظارت والدین مراحل آشنایی با ضوابط خاصی انجام می گرفت، اما در جامعه کنونی ما تعدادی از ازدواج های نسل جوان بر پایه آشنایی قبل از خواستگاری شکل می گیرد و خیلی ها این نوع آشنایی را ملاکی برای انتخاب همسر ایده آل خود می دانند، اما سوال اینجاست آشنایی قبل از ازدواج تا چه حد تضمین کننده یک زندگی مشترک موفق خواهد بود و چه حد و مرزهایی باید در آن رعایت شود؟

حد و مرزهایی که در آشنایی قبل از ازدواج باید رعایت کنید

مراحل ازدواج
ازدواج در سه مرحله شکل می گیرد:آشنایی، نامزدی و عقد. به طور معمول و سنتی، آشنایی از طریق خواستگاری آغاز می شود. در این روش پدر، مادر یا خواهر پسری که قصد ازدواج دارد با توجه به خصوصیات خانوادگی، اخلاقی، فرهنگی، مذهبی و... دختری را انتخاب می کنند. البته این انتخاب با نظر و موافقت پسر همراه است و اغلب این نوع خواستگاری ها به ازدواجی موفق ختم می شود.
آشنایی بی ضابطه، رابطه ای بی سمت و سو
حال اگر این آشنایی از طریق خود پسر یا دختر، قبل از مراسم خواستگاری صورت گیرد، نه تنها صحیح و پسندیده نیست، بلکه در اغلب موارد مفید و موفق هم نخواهد بود. آشنایی قبل از خواستگاری رابطه ای بدون تعهد، سطحی، ظاهری و بدون سمت و سو است و روابط حاکم در این نوع آشنایی ها اغلب رویایی، فانتزی و براساس احساسات و هیجانات عاطفی دختر و پسر شکل می گیرد و هرچند که برای دو جنس مخالف دلنشین و شیرین است، اما مبتنی بر واقعیت نبوده و کاذب است. در این روابط، عشقی مجازی حکمفرماست که واقعیت خارجی ندارد. در این نوع آشنایی ها اغلب پسرها قصد ازدواج نداشته و معمولا از دادن تعهد ازدواج طفره می روند. این افراد بیشتر به فکر کامروایی هستند و برای رسیدن به آن آشنایی را طولانی کرده و نمی گذارند رابطه از آشنایی فراتر رود. اگر این نوع آشنایی ها به ازدواج ختم شود اغلب ناموفق بوده و با طلاق به شکست منتهی می شود.
ازدواج در سه مرحله شکل می گیرد:آشنایی، نامزدی و عقد. به طور معمول و سنتی، آشنایی از طریق خواستگاری آغاز می شود.
آشنایی با ضابطه، دوران شناخت اولیه
پس از خواستگاری، دوران آشنایی شروع می شود. این دوران، نباید از سه یا چهار جلسه بیشتر به طول انجامد. طی این جلسات دختر و پسر و خانواده هایشان تا حدودی با لایه های سطحی شخصیت یکدیگر آشنا می شوند.
این آشنایی نوعی شناخت اولیه و پیش زمینه دوران نامزدی است. این دوران اگرچه به قصد ازدواج شروع می شود، اما به این معنی نیست که الزاماً به وعده ازدواج و نامزدی ختم شود. چرا که گاهی در همین چند جلسه خانواده ها پی به حقایقی برده و حاضر به ادامه این رابطه نیستند. بنابراین آشنایی بین دختر و پسر باید ارتباطی هدف دار و با اطلاع خانواده ها باشد. طبق احکام شرعی دختر و پسر در این دوران می توانند برای یک بار بدون حجاب ضروری به مشاهده اندام و ظواهر یکدیگر پرداخته تا نداشتن آگاهی در این مورد، منجر به نارضایتی زوجین در آینده نشود.
نامزدی، آشنایی را عمیق تر می کند
زمانی که دختر و پسر در چارچوب خانواده قدری باهم آشنا و مصمم به ازدواج شدند، دوران نامزدی شروع می شود. دوران نامزدی با وعده ازدواج شروع و با عقد به پایان می رسد و حداقل خانواده دختر و پسر از آن آگاه هستند. در این دوران تعهد افراد به یکدیگر زیادتر، ارتباطات بیشتر و شناخت ها عمیق تر شده و افراد خانواده، فامیل و دوستان در این رابطه وارد می شوند. در این دوره می توانیم با نمونه ای از زندگی مشترک و آینده خود روبه رو شویم و درستی و نادرستی تصورات و ذهنیات خود را از یکدیگر اصلاح کنیم. به طور میانگین 4 تا 6 ماه فرصت مناسبی است که دختر و پسر و خانواده هایشان باهم آشنا شوند. این دوران نباید طولانی شود، چرا که یا موجب وابستگی کاذب و غیرمنطقی شده یا اغلب موجب دلزدگی می گردد. بنابراین اگر خانواده ها در این مدت شش ماه متوجه شدند نظرها و اعتقاداتشان از هم دور است، باید هرچه زودتر قبل از هرگونه وابستگی عاطفی بین دختر و پسر به این دوران خاتمه دهند.
برخی افراد بر این باورند که شش ماه فرصت بسیار کوتاهی برای شناخت شخصیت واقعی افراد است، اما روان شناسان می گویند:چه تضمینی وجود دارد که پس از یک سال یا بیشتر شناخت طرفین از هم کامل شود؟ گاهی گذر زمان چیزی را عوض نکرده و فقط وابستگی عاطفی کاذب به وجود می آورد. نوعی وابستگی که موجب نادیده گرفتن تضادها و تفاوت های شخصیتی دو طرف خواهد شد.
دوران نامزدی باید با نظارت همان افرادی که از نامزدی باخبرند، یعنی پدر و مادر دو طرف صورت گیرد.

ارتباط آشنایی قبل از ازدواج و زندگی مشترک بهتر

ترس از نامزدی ممنوع

برخی خانواده ها با این عقیده که چون نامزدی رسمیت ندارد و ممکن است پسر، دختر را رها کند یا اسم روی دختر بماند، دوران نامزدی را به بعد از عقد رسمی موکول کرده و این دوران را درفاصله بین عقد و عروسی قرار می دهند، اما شناختی که در دوره آشنایی، نامزدی یا عقد به دست می آید با یکدیگر متفاوت بوده و باید برای داشتن یک ازدواج موفق، هرکدام از این مراحل را در مدت زمان توصیه شده طی کرد.
در واقع شناخت های عمیقی که در دوران نامزدی تجربه می شود برای دختر و پسر این فرصت و امکان را فراهم می کند که اگر متوجه نبود تفاهم یا تضادی در یکدیگر شدند، قبل از وقوع عقد و وارد شدن نام آن ها در شناسنامه یکدیگر، وعده ازدواج را منتفی کنند. نامزدی یک فرصت است و نباید از این فرصت ترسید. هزینه های عاطفی، اقتصادی و اجتماعی جدایی در نامزدی بسیار کمتر از جدایی پس از عقد است.

حدود نظارت در دوران نامزدیدوران نامزدی باید با نظارت همان افرادی که از نامزدی باخبرند، یعنی پدر و مادر دو طرف صورت گیرد. مهم ترین حریم نامزدی رابطه جنسی است که اگر برقرار شود، فضای نامزدی از حالت طبیعی خارج و جدایی سخت می شود. در این دوران نباید هیچ گونه ارتباط جسمانی و پنهانی برقرار شود.

در دوران نامزدی، دختر و پسر تحت نظر و با توافق خانواده ها با حفظ ادب و مراعات ارزش های اخلاقی می توانند با خانواده های یکدیگر رفت و آمد کرده و در حد و مرز مشخصی با هم صحبت کنند یا بیرون بروند تا یکدیگر را بشناسند. در این دوران به جای ایجاد روابط احساسی و هیجانی باید به تحلیل ملاک های اصلی زندگی پرداخت و از نظرات یکدیگر باخبر شد.

اهمیت آشنایی قبل از ازدواج در زندگی مشترک

از مشاور ازدواج کمک بگیرید
مشاوره با کارشناسان دینی، دختر و پسر را به وظایف شرعی خود در قبال همسر و فرزند در طول زندگی مشترک آگاه می کند و شرکت در کلاس های آموزشی ازدواج می تواند زوجین را در برقراری یک ارتباط عاطفی و روابط صحیح زناشویی هدایت کند. گفت وگو در مورد سنجش میزان تمایلات جنسی در دوران نامزدی به منظور جلوگیری از نارضایتی جنسی پس از ازدواج، نه تنها جایز نیست، بلکه ملاک درستی برای سنجش تمایلات نخواهد بود.
دختر و پسری که هنوز وارد زندگی زناشویی نشده اند و تجربه و شناخت کاملی از تمایلات جسمی و عاطفی خود ندارند، نمی توانند در مورد میزان یا شدت این نوع تمایلات تصمیم گیری کنند. در این زمینه مراجعه به کلاس های آموزشی و مشاوران خانواده کارساز خواهد بود.

رفت و آمد برای شناخت بیشتر

یک مشاورخانواده با بیان اینکه زوج ها قبل از ازدواج به منظور آشنایی با خصوصیات رفتاری و اخلاقی هم باید باهم رفت و آمد کنند، گفت:در گذشته برخی از خانواده ها برای اینکه بفهمند پسری برای ازدواج مناسب است، تحقیقاتی را انجام می دادند. تا زمانی که رفت و آمد وجود نداشته باشد، رفتارهای افراد و خانواده ها نامعلوم باقی می ماند.

 وی اضافه کرد:وسیله ارتباطی انسان ها زبانشان است. پس بهتر است دختر و پسر قبل از ازدواج و شروع زندگی مشترک درباره مهریه، نحوه زندگی، برقراری ارتباط با خانواده ها و ... با هم صحبت کنند. متأسفانه در مواردی می بینیم به دلیل باورها یا تعصبات خانواده ها، تا قبل از برگزاری مراسم عقد، رفت و آمدهای کمی انجام می شود.

 خدابخش کولایی در ادامه گفت:ممکن است پدر اجازه ندهد دختر با خواستگارش بیرون برود. در چنین شرایطی خانواده ها و دختر و پسر می توانند با همین میزان ارتباط یا ارتباطات تلفنی از هم پرس و جو کنند و سؤالات شان را بپرسند. حتی دختر و پسر می توانند در حضور خانواده در گوشه ای صحبت کنند.

 وی تاکیدکرد:والدین دختر باید بدانند غرض ازدواج است و هیچ پسری برای آزار و اذیت برای خواستگاری به خانه کسی نمی رود. مادرها می توانند در این زمان تلفنی باهم حرف بزنند، دختر و پسر در محل کار همدیگر را ببینند و ... .به هر حال راه های مختلفی برای حرف زدن هست اما در برخی خانواده ها به دلیل وجود تعصبات، بعضی از دختران ازدواج نمی کنند یا پس از ازدواج به دلیل نداشتن شناخت کافی، با مشکلات مختلفی رو به رو می شوند.