بسیاری از مراجع از جمله مقام رهبری در خصوص حکم شرعی سیلی زدن به صورت این گونه می فرمایند:
اگر به واسطه سیلی زدن به صورت، رنگ صورت سرخ شود، باید یک مثقال و نیم طلا شرعی طلای سکه دار و اگر کبود شود سه مثقال و اگر سیاه شود، باید شش مثقال شرعی طلای سکه دار به عنوان دیه پرداخت کند،[1] ولی اگر به واسطه آن رنگ صورت تغییر نکند، دیه ندارد. اما برای بریء الذمه شدن باید یکی از این دو کار را انجام دهد: یا جلب رضایت طرف مقابل در قبال ضربه سیلی و نیز در قبال توهین و اهانتی که در حضور دیگران به شخصیت او روا داشته است و یا مقابله به مثل و قصاص، برای این کار، ابتدا باید زنی از طرف مرد وکیل شود و مثل همان سیلی را در گوش زن بنوازد.
لازم به ذکر است که مسئله قصاص از آن دسته مسائلی نیست که افراد بتوانند در اجرای آن خودشان مستقلاً و بدون حکم حاکم شرع عمل کنند. قصاص از جمله مسائلی است که در حیطه اختیارات حاکم مسلمین است، یا کسانی که منصوب از طرف او هستند. به هرحال اگر قصاص در محکمه ثابت شود و حاکم شرع به شخص خاص اجازه دهد، وی می تواند قصاص را اجرا کند و این مورد از مسائلی نیست که هر کس بتواند آن را انجام دهد.[2]
در ضمن روزه دار بودن شخص زننده، تاثیری در حکم مسئله ندارد. به این معنا که زدن سیلی، نه باعث باطل شدن روزه می شود، و نه حکم زدن سیلی (قصاص و وجوب جلب رضایت) فرقی می کند. در نتیجه فرقی نمی کند، در ماه رمضان روزه دار بوده، یا در غیر ماه رمضان.
[1]توضیح المسائل مراجع، ج 2 ، ص 830 ، چاپ 14، نشر دفتر جامعه مدرسین حوزه قم ، 1384 .
[2] النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوى، ص 778.