99 1468 100 1
/tajalli/
مترادف تجلی
: بروز، پیدایی، جلوه، جلوه گری، ظهور، نمود، تابش، روشنی، فروزش، آشکار شدن، جلوه کردن، ظاهر شدن، روشن شدن، جلوه گر شدن، مشهود گردیدن، به جلوه درآمدن
برابر پارسی
: آشکار، درخشان، نمایان، نمود
معنی تجلی در لغت نامه دهخدا
تجلی. [ ت َ ج َل ْ لی ] (ع مص ) (از: «ج ل و») ظاهر و منکشف شدن. (قطر المحیط) (اقرب الموارد)(از تاج العروس ج 10 ص 75). منکشف شدن کار و هویدا گردیدن. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). هویدا شدن. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). پیدا شدن. (مجمل اللغة) (ترجمان عادل بن علی ). روشن شدن. (مجمل اللغة). آشکارا شدن و روشن و آشکارا کردن و جلوه کردن. (غیاث اللغات )(آنندراج ). روشنی و تابداری و تابش و رونق و هویدایی و جلوه و نمایش. (ناظم الاطباء). روشن و آشکارا شدن و جلوه کردن. (فرهنگ نظام ). به استعمال فارسیان کنایه از غلبه ٔ نور الهی که موسی علیه السلام را بر طور ظاهر شده بود و موسی علیه السلام از آن بیهوش شدند. پس تجلی بلفظ داشتن و شکستن و تراویدن و دمیدن و کردن مستعمل. و گاهی فارسیان تجلی را تجلا میخوانند. اگرچه یای ماقبل مکسور را الف خواندن خلاف قاعده ٔ عربی است لیکن این تصرف نوعی از تفرس است چنانکه تمنی را تمناو تماشی را تماشا میخوانند. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). آنچه هویدا شود دلها را از انوار غیب و امهات غیب که تجلیات از بطون آن آشکارا شود هفت است : غیب الحق و حقائقه و غیب الخفاالمنفصل من الغیب المطلق بالتمییزالاخفی فی حضرة او ادنی و غیب السرالمنفصل من الغیب الالهی بالتمییز الخفی فی حضرة قاب قوسین و غیب الروح وهو حضرة السرالوجودی المنفصل بالتمییز الاخفی و الخفی فی التابع الامری و غیب القلب و هو موقع تعانق الروح والنفس و محل استیلادالوجود و منصة استجلائه فی کسوه احدیة جمعالکمال و غیب النفس و هو انس المناظرة و غیب اللطائف البدنیة و هی مطارح انظارالکشف ما یحق له جمعاً و تفصیلاً. (از تعریفات ). رجوع به تجلی ذاتی شود.
در کشاف اصطلاحات الفنون آرد: در مجمعالسلوک گوید: تجلی عبارتست از ظهور ذات و صفاتالوهیت و روح را نیز تجلی بود. گاه باشد که صفات روع با ذات روح تجلی کند. سالک پندارد که این تجلی حق است. درین محل مرشد باید تا از هلاکت خلاصی یابد. و فرق میان تجلی روحانی و ربانی آنست که از تجلی روحانی آرام دل پدید آید. و از شوائب شک و ریب خلاصی نیابد. و ذوق معرفت تمام ندهد. و تجلی حق سبحانه و تعالی بخلاف این باشد و دیگر آنکه از تجلی روحانی غرور و پندار آید. ودر او طلب و نیاز نقصان پذیرد. و از ...
معنی تجلی به فارسی
تجلی
روشن شدن، جلوه گرشدن، هویداشدن، نمایان شدن
۱- ( مصدر ) نمودار شدن پدید آمدن هویدا گردیدن . ۲-( اسم ) هویدایی پیدایی . ۳- تابش روشنی تابداری . ۴- ( اسم ) نمود جلوه. ۵- تاثیر انوار حق بحکم اقبال بر دل مقبلان که شایستگی ملاقات حق را بدل پیدا کنند. جمع : تجلیات .
از اهل بخارا و در آخر عمر در بلخ فوت شده
ذوالفقار بن عبدالله الکاتب البرزرینی الرومی متخلص به تجلی متوفی بسال ۱۱٠٠ در
. او را دیوان شعری بترکی است .
کنایه از سرور عالم صلی
علیه و آله و سلم .
جلوه داشتن . تجلی کردن . ظهور
تجلیی است که مبدا آن ذات بود بی اعتبار صفتی از صفات هر چند که این تجلی جز بواسطه اسمائ و صفات حاصل نمیشود . چه حقتعالی از حیث ذات بر موجودات تجلی نکند و تجلی او از ورائ حجابی از حجابهای اسم بود .
جایی که نور و روشنایی در آن فراوان باشد . جلوگاه نور . آنجا که در فروغ و روشنی همچون
بود هنگام تجلی نور الهی بر آن .
عبارتست از ظهور وجودی که باسم النور مسمی است . و آن ظهور حق باشد بصور اسمائ خود در اکوان آنچنانی که خود صور اوست و این ظهور به
الرحمن تعبیر میشود که همه موجودات از فیض وجود او جام. هستی در بر کنند .
مقابل تجلی ذاتی .
از اسمائ محبوب . معشوقه ای که در تابداری و رونق فایق بر دیگران باشد .
تجلی کده .
...
معنی تجلی در فرهنگ معین
تجلی
(تَ جَ لّ) [ ع . ] ۱ - (مص ل .) پدید آمدن ، نمایان شدن . ۲ - (اِمص .) هویدایی .
معنی تجلی در فرهنگ فارسی عمید
تجلی
۱. جلوه گر شدن، هویدا شدن، نمایان شدن.
۲. (تصوف) نور
که از باری تعالی بر دل عارف ظاهر شود، تابش انوار حق در دل سالک پس از پیمودن مراحل
و وصول به مقام فناءفی اللّه.
تجلی در دانشنامه اسلامی
تجلی
تجلّی، اصطلاحی مهم در
و
می باشد.
تَجَلّی، در
به معنی جلوه کردن، آشکارا شدن و ظهور و تابش و نمایش است. در گفتار
ظهور نیز گاه
با اصطلاح تجلی به کار رفته است. در اصطلاح
تجلی به دو معنای سلوکی و متافیزیکی (وجودشناختی) آمده است.در معنای اول تجلی عبارت است از آشکار شدن ذات و صفات و
بر ضمیر سالک، اما در معنای دوم، عالَمِ هستی تجلی حق تعالی است بر خویش. این دو معنا با
«کنتُ کنزاً مخفیاً فَاَحبَبْتُ اَن اُعرَف فَخَلَقْتُ الخَلقَ لِکی اُعرف» که در سخنان عارفان بارها آمده است، ارتباط نزدیکی دارد.
معنای سلوکی تجلی
تجلی در این معنی، منشأ احوال و مقامات عرفانی است و اصولاً سلوک که آغاز آن ارادت (مرید شدن) است، از تجلی ارادت حق نشئت می گیرد و درد طلب در مرید بیدار می شود. نهایت سلوک نیز که
و بقاست، به تجلی ذاتی ختم می گردد. به نظر عرفا،
و
و حتی
سالک برای تجلی است و کوشش و تحقیق (تکلف سالک برای دریافت حقیقت) با تجلی به ثمر می رسد.
← ارتباط تجلی با اصطلاحات صوفیه
اصطلاح تجلی تا پیش از
بیش از هر چیز مفهومی سلوکی بود که چگونگی تقرب وجودی ـ معرفتیِ سالک را به حضرت حق، از طریق کنار رفتن حجاب ها و آشکار شدن افعال و صفات و ذات حق تعالی، توضیح می داد.
← تجلی در مکتب ابن عربی
...
جبرئیل، واژه ای عجمی غیر عربی، معرب و به معنای بنده خدا و نام فرشته حامل وحی است. جبرئیل با سیمای اصلی خود بر - پیامبر صلی الله علیه وآله- در افق اعلی ظاهر می شد.
جریان ظهور جبرئیل با سیمای اصلی خود بر -پیامبر صلی الله علیه وآله- در افق اعلی در سوره نجم امده است: ذو مرة فاستوی• وهو بالافق الاعلی. « (سروش) نیرومندی که (مسلط) درایستاد؛ در حالی که او در افق اعلی بود.»
← تجلی جبرئیل بر پیامبر
۱. ↑ مجمع البیان، ج۱ - ۲، ص۳۲۴.۲. ↑ تفسیر التحریر و التنویر، ج۱، جزء ۱، ص۶۲۰.۳. ↑ نجم/سوره۵۳، آیه۶.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تجلی ...
تجلی در دانشنامه ویکی پدیا
تجلی
«تجلی» داستان کوتاهی از صادق هدایت است که برای بار نخست در سال ۱۳۲۱ خورشیدی، همراه با هفت داستان دیگر در مجموعه داستان
چاپ شد.
داستان در پانسیون ارمنیان در تهران روی می دهد. زن شوهرداری به نام هاسمیک عاشق جوانی به نام سورن است. او می خواهد به معشوقش اطلاع دهد که نمی تواند سر قرار حاضر شود. او یک روز تمام در جستجوی سورن است تا او را از نیامدن سر قرار با خبر کند. با این وجود، نه سورن و نه شوهر هاسمیک در داستان حضور ندارند و ما افکار هاسمیک را درباره شان می خوانیم. هاسمیک معلم موسیقی سورن به نام واسیلیچ را ملاقات می کند و …
تجلی ششمین داستان در مجموعهٔ سگ ولگرد است. معنای لغوی آن عبارت است از: ظهور، جلوه، روشنی، و تابش.
پرویز ناتل خانلری در خاطرات خود از هدایت که زیر عنوان «خاطرات ادبی» در مجلهٔ
چاپ شده است، ادعا کرده است که هدایت داستان را با نامِ فرانسوی Apparition در اختیار او گذاشته است و وقتی خانلری از او چرایی انتخاب نامی فرانسوی برای داستانی به زبان فارسی را پرسیده، هدایت گفته است که «آخر این کلمه فارسی ندارد». پس از آن خانلری واژهٔ «تجلی» را پیشنهاد داده که هدایت بلافاصله مدادی را از جیبش درآورده و روی واژهٔ فرانسوی خط کشیده و به جای آن واژهٔ تجلی را نوشته است.
تجلی عیسی (یا دگرگونی سیمای مسیح) رویدادی گزارش شده در عهد جدید است که در آن چهره عیسی مسیح بر قله کوه تجلی تابشی شکوهمند می یابد.انجیل های هم نوا (متی، مرقس و لوقا) این داستان را روایت کرده اند و رساله دوم پطرس نیز به آن اشاره کرده است. هم چنین این گمان وجود دارد که انجیل یوحنا در یوحنا ۱:۱۴ به آن اشاره می کند. پطرس، یعقوب پسر زبدی، یوحنا، عیسی، موسی و الیاس در کوه تجلی حضور داشته اند.
در این روایت، عیسی و سه حواریش پطرس، یعقوب پسر حلفا و یوحنا به کوهی(کوه تجلی) می روند تا نیایش کنند. در کوه، ...
چنانچه، معنی واژه بالا (برگرفته از دانشنامه ویکی پدیا)، نادرست یا مخالف قوانین جمهوری اسلامی ایران است، خواهشمند است گزارش دهید تا بررسی و حذف گردد =>
تجلی در دانشنامه آزاد پارسی
تجلّی
در لغت به معنی ظهور و جلوه کردن و در اصطلاح عرفانی به دو معنی معرفت شناختی و هستی شناختی کاربرد دارد. در معنی معرفت شناختی عبارت است از جلوه گرشدن
در آینۀ دل آدمی، و در معنای هستی شناختی (یا
شناختی) جلوه گرشدن حقیقت در آینۀ جهان. تا قرن هفتم بیشتر معنای معرفت شناختی تجلی مورد استفاده قرار می گرفت، اما پس از ظهور ابن عربی، که عرفان را رنگ فلسفی و هستی شناختی داد، تجلّی در معنای هستی شناختی آن کاربرد پیدا کرد به گونه ای که از آن پس جزو اساسی ترین مفاهیم
قرار گرفت. تجلّی در معنای معرفت شناختی را حاصل دو چیز دانسته اند: نخست
روح و تصفیۀ دل از زنگار گناهان و آثار سوء خودخواهی ها و خودبینی ها؛ دوم جذبه و کشش از سوی معبود و محبوب. در این مقام، تجلی مراتبی دارد که هرچه بر پاکی و صفای نفس آدمی و مراتب معنوی او افزوده شود، درجات بالاتری از تجلی را دریافت می کند. در معنای هستی شناختی، تجلّی عبارت است از جلوه گرشدن ذات و صفات حق تعالی در جلوه گاه هستی. در جریان این جلوه گریِ پایان ناپذیر، مجموعۀ موجودات جهان پدیدار می شوند. این امر، از دیدگاه ابن عربی، شامل دو مرحلۀ علمی و عینی است و به همین دلیل از دو تجلّی سخن به میان می آید: تجلی اوّل یا فیض اقدس، تجلی ثانی یا فیض مقدّس. نتیجۀ تجلّی اول که تجلّی ذاتی است، پیدایش موجودات در
با استعدادهای ویژۀ آن هاست که در اصطلاح ابن عربی به اعیان ثابته تعبیر می شوند. در تجلّی دوم، که تجلّی اسمائی است، موجودات با استعدادهای ویژۀ خود از مرحلۀ علم به مرحلۀ عین یا جهان خارج (اعم از مادی یا غیرمادی) قدم می گذارند و اعیان ثابته در عالم خارج ظهور پیدا می کنند. در مکتب ابن عربی،
همان تجلّی دایمی و لایزال است که خود را در صورت های نامتناهی آشکار می سازد. البته تجلّی در اصل یکی بیش نیست و بی شماری آن برخاسته از استعدادها و قابلیت های بی شمار موجودات است که در هر لحظه فانی و بازآفرینی می شوند و
مدام جهان متحقق می شود. نیز ← اعیان_ثابته
تجلی در جدول کلمات
یکی از اصول دین اسلام که عبارت است از تجلی کردن نفس با تمام آنچه درون خود داشته است
معاد
معنی تجلی به انگلیسی
phenomenon (اسم)
حادثه ، عارضه ، نمود ، تجلی ، پدیده ، اثر طبیعی
influence (اسم)
توانایی ، تاثیر ، برتری ، تفوق ، اعتبار ، نفوذ ، تجلی
expression (اسم)
سیما ، حالت ، بیان ، قیافه ، عبارت ، تجلی ، ابراز ، کلمه بندی
emanation (اسم)
تجلی
epiphany (اسم)
ظهور ، تجلی
تجلی را به اشتراک بگذارید
معنی یا پیشنهاد شما
واژه
نام شما
رایانامه
معنی یا پیشنهاد شما
|
کوشاترین کاربران در یک هفته گذشته
پرگفتگوترین واژگان در یک هفته گذشته
عبارات و کلمات کلیدی مرتبط
• تجلی یعنی چه • تجلی خدا • تجلی به چه معناست • معنی تعالی • تجلی نور • معنی تجلا • تجلی در عرفان • تجلی اعظم • معنی تجلی • مفهوم تجلی • تعریف تجلی • معرفی تجلی • تجلی چیست • تجلی یعنی چی
توضیحات دیگر
کلمه : تجلی
اشتباه تایپی : j[gd
آوا : tajalli
نقش : اسم
عکس تجلی : در گوگل
آیا معنی
تجلی
مناسب بود ؟
( امتیاز : 99% )