من یه دوست خیلی قدیمی دارم
دست روزگار محل کارمون هم یکیه تو دو قسمت جدا
تمامممممم این سالها محبت من بهش بیشتر بوده و اون معمولا بی توجهه به من و این من بودم که پیگیر احوالش بودم همیشه و خلاصه بودیم باهم ولی من بیشتر خواهان بودم
دو سال پشت سر هم تولد من رو بهم تبریک نگفت بنا به دلایلی میدونم و مطمئنم یادش بوده
گذاشتم به حساب گرفتاری و... ایناش
من تبریک گفتم همیشه بهش حتی کادو های کوچیک هم براش گرفتم
اما امسال چند روز پیشا تولدش بود منم تبریک نگفتم
15 روزی میشه اصلا احوالشو نپرسیدم اونم اصلا خبری نگرفته از من
خیلی پیش اومده که حالمو گرفته باشه و من گذشت کردم چون دوستش دارم واقعا
حالا عزمم رو جزم کردم و اگرچه دلم هم براش تنگ شده هیچچچچچ خبری ازش نمیگیرم و هر روز که میگذره تو تقویم تیک میزنم که بدون خبر ازون گذشته
یه طبقه فاصله داریم هااااا
هر وقت زنگ زدم احوالشو بپرسم زود پیچونده اوه کار دارم اوه جلسه دارم
حالا الکی هم هست بالاخره 5 دقیقه وقت آزادم نداه یعنی
خودم که در جریان کاراش هستم
اینم بگم که کلا وضعیت من ازون بالاتره و زندگی بهتری دارم گرچه اونم همه چیش اوکیه