قهر طولانی

قهر کردن یکی از رفتارهای مخربی است که در بسیاری از خانواده ها دیده می شود. قهر کردن آنقدر اثرات سوء دارد که شاید بتوان نام بیماری را بر آن نهاد. قهر کردن در بسیاری از مواقع به عنوان روشی برای رسیدن به خواسته ها توسط فرد استفاده می شود. زمانی که خواسته ها بر آورده شود احتمال تکرار این روش بیشتر خواهد بود. همسرانی که قهرهای طولانی و مداوم دارند لازم است بدانند که برای داشتن یک ارتباط سالم باید از این سم مهلک دوری کنند. قهرکردن از مهمترین آسیب های یک رابطه است. اما آیا راهی وجود دارد تا به جای قهر کردن از آن استفاده کرد؟ چگونه می توانیم مسائل را بدون قهر کردن حل کنیم؟

برای دریافت مشاوره در زمینه روابط میان فردی می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228  و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگیرید.

روانشناسی قهر

قهر کردن یک نوع رفتار دفاعی است که برای آزار دادن طرف مقابلمان یا به هر نیت دیگری ممکن است از آن استفاده کنیم. در صورت قهر کردن باید بپذیریم که به عنوان یک فرد عاقل ظاهر نشده ایم. البته ناراحت شدن و به اصطلاح سر سنگین بودن با همسر و یا افراد دیگر زمانی که از دست او ناراحت هستیم همیشه بد نیست. شاید گاهی با قهر کردن فرد نسبت به رفتار اشتباهش آگاه شود، اما همیشه و برای مدتی طولانی نباید استفاده شود. 

تفاوت قهر با لجبازی

قهر و لجبازی دو رفتار متفاوت هستند، هر دو رفتار ریشه در یک خصوصیت اخلاقی دارند. هر دوی آنها حاصل خشم افراد درونگرا، کم جرات، منفعل پرخاشگر، خجالتی و پرتوقع هستند. این افراد در ابراز احساساتشان ناتوانند. قهر رفتاری برای بیان اعتراض است و از جانب کسانی که دارای ویژگی‌های ذکر شده هستند ابراز می شود. لجبازی به معنای پافشاری روی نظر و عقیده خود است. این افراد با نظر و عقیده دیگران مخالفت می کنند و از موضع خود کوتاه نمی آیند.

چه کسانی بیشتر قهر می کنند؟

افرادی که زیاد قهر می کنند عموماً انتقادناپذیر هستند، اعتماد به نفس کمی دارند و به علت احساس ترس و خودکم بینی برای دفاع از خود به قهرکردن پناه می برند. این افراد برای اجتناب از اضطراب و فرار از مسئله واکنش های کناره گیری را انتخاب می کنند. همچنین افرادی که در کودکی والدینشان برای تنبیه کردنشان از قهر کردن استفاده می کنند در بزرگسالی در مواجه با مشکلات از واکنش قهر کردن استفاده می کنند. والدین با در نظر گرفتن نکات تربیتی فرزندان می توانند از قهرهای مکرر آن ها جلوگیری کنند. 

دلایل قهر کردن

رفتار قهر کردن ممکن است به دلایل بسیاری انجام شود، در اینجا به برخی از مهم ترین آن ها اشاره می کنیم:

• از قهر کردن به عنوان تنبیه استفاده می شود، برای مثال بسیاری از والدین برای جلوگیری از تکرار اشتباه فرزندشان این راه را برمی‌گزینند.
• نیاز به جلب توجه، مثلاً در مورد افرادی که در شرف ازدواج هستند، بیشتر قهر می کنند تا نادیده گرفته نشوند.
• میزان آزردگی یک نفر به قدری زیاد است که حتی به قطع ارتباط کامل هم می اندیشد.
• گاهی در روابط افراد نمی‌توانند نظر و پیام خود را درست منتقل کنند. دچار ناکامی شده بنابراین دچار دلخوری و خشم می شود و تصمیم به قطع کوتاه مدت رابطه یعنی همان قهر می گیرد.
• اگر فرد عزت نفس پایین و آسیب دیده ای داشته باشد ممکن است زمانی که در معرض اختلاف عقیده یا سلیقه با دیگران قرار می‌گیرد راهی جز قهر کردن برایش باقی نماند.
• دلیل بعدی باجگیری عاطفی است. در واقع فرد برای رسیدن به خواسته هایش از قهر استفاده می کند. معمولا این روش از دوران کودکی توسط والدین تقویت شده است. 
• والدینی که برای تنبیه کردن فرزندان به جای صحبت منطقی و قانوگذاری از قهر کردن استفاده می کنند، فرزندان شان نیز از آن ها این رفتار را الگوبرداری می کنند.
• ناتوانی در بیان مشکلات، بسیاری از ما نه تنها قدرت روبه‌رو شدن با مشکلات را نداریم بلکه مهارت لازم برای بیان ناراحتی ها و مشکلاتمان را هم نداریم.
• وقتی در یک رابطه دو نفر با هم قهر می کنند، یکی از دو طرف یا هر دو آنها مهارت گفتگو و حل مسئله را بلد نیست.
• نداشتن شناخت کافی از یکدیگر، خودخواهی، خودبینی و خودمحوری

پیامد ها و معایب قهر کردن بر روی روابط

گاهی قهر کردن از هزاران کتک کاری هم بدتر است. چرا که سکوت زجرآور بوده و مسائلی که می‌توانست با گفتگو حل شود به کینه و نفرت تبدیل می شود. قهر به مرور باعث سردی رابطه می شود. قهرهای مداوم باعث می شود هم فرد از چشم همسرش بیفتد و هم این کار او عادی بشود و همسرش دیگر تلاشی برای بهبود رابطه انجام ندهد.

قهر روش درستی برای برخورد با مشکلات نیست. زیرا باعث می شود سوءتفاهم ‌ها باقی بمانند. قهر کردن مانند ریختن زباله ها زیر فرش خانه است. مشکل با قهر کردن حل نمی شود. زیرا افراد بعد از چند دقیقه، چند ساعت یا چند روز سعی می کنند دوباره با هم ارتباط برقرار کنند ولی مشکل به جای خود باقی مانده و بالاخره روزی از زیر فرش بیرون می آید. اما این بار با شکل و شمایلی نامطلوب و بویی بسیار زننده ظاهر می شود.

چگونه جلوی قهر را بگیریم؟

برای ایجاد و نگهداری رابطه با همسرمان باید از رفتارهای مخرب و قطع کننده ارتباط دست برداریم. به جای رفتارهای تخریب گر، رفتارهای مهرورزی و پیوند دهنده را جایگزین کنیم. بهتر است از رفتارهایی مثل حمایت کردن، گوش کردن فعال، مذاکره، دلگرمی، گشاده رویی و احترام گذاشتن استفاده کنیم.

در روز ساعتی را به دور هم نشستن با اعضای خانواده و حرف زدن بپردازید. جلسات خانوادگی برگزار کنید و مشکلات را در جلسه عنوان کنید و با هم به دنبال راه حل بگردید. هرگز اجازه ندهید در بین اعضای خانواده فاصله بیفتد و هر کس به کار خودش مشغول باشد.

با قهر کردنهای طولانی کسی تنبیه نمی شود فقط کینه ها و کدورت ها بیشتر می شود. به جای قهر کردن سکوت کنید. قبل از سکوت به طرف مقابل توضیح دهید که با توجه به شرایطی که بین ما ایجاد شده ادامه بحث می‌تواند اوضاع را بدتر کند، بنابراین ترجیح می‌دهم در این رابطه فعلا سکوت کنم. توجه داشته باشید سکوت به این معنی نیست که دو طرف مطلقا با هم حرف نزنند بلکه فقط در مورد مسئله مورد نظر سکوت می کنند اما در مورد سایر مسائل روزمره با یکدیگر صحبت می کنند.

هنگام دعوا محیط را ترک کرده و مدتی سکوت کنید ،اما بعد از فروکش کردن باز گردید و مشکلات خود را با گفتگو و بالغانه حل و فصل کنید.

لجبازی ممنوع، راه آشتی را برای همسرتان باز بگذارید. در صورت لزوم معذرت خواهی کنید. به یاد داشته باشید نگهداری یک رابطه و آشتی کردن یک مهارت است. فراموش نکنیم بعد از آن که به رابطه آسیب وارد شد حتی بعد از ترمیم رابطه به مانند اول نمی شود. با دریافت مشاوره خانواده و کسب مهارت های ارتباطی می توانید مسائل را بهتر حل کنید.

برای دریافت مشاوره در زمینه روابط میان فردی می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره 9099075228  و از تهران با شماره 9092305265 تماس بگیرید.