تظاهر به دینداری

در پاسخ نکات ذیل قابل توجه است :
۱- در آیات و روایات تاکید بر حاکم شدن روح دین و دیانت بر اعمال و رفتار و ظاهر و باطن و دوری از تظاهر به دین و بر خلاف آن عمل نمودن شده است . در ظاهر خود را دیندار نشان دادن و در باطن در مسیر خلاف دیانت و شریعت گام برداشتن رفتاری منافقانه و بر خلاف روح دین و آموزه های آن است . دعوت تعالیم دین به یکرنگی و صداقت و بندگی خالصانه و صادقان است و از دو رویی و نفاق و تظاهر به تدین و تقدس به شدت منع شده است .
۲- استفاده از دین برای نیل به اهداف و امیال سیاسى و قدرت گرایى اصولاً غلط است و دین را نباید آلت دنیاى خویش قرار داد. امیرمؤمنان على(ع) مى فرماید: ...مستعملاً آلة الدین للدنیا ؛ از چهار گروهى که مورد مذمت اند، یک دسته نیز کسانی هستند که دین را ابزار رسیدن به امیال دنیوى خویش (از ثروت، قدرت و...) قرار داده اند و در جاى دیگر وقتى صحابى پاکباخته اى چون عمار یاسر در صدد جواب سخنى به مغیرة بن شعبه بود و امیرمؤمنان(ع) آن را شنید، فرمود: دعه یا عمّار فانه لن یأخذ من الدین الاّ ما قاربه من الدنیا ؛ عمار، مغیره را رها کن که او تنها به میزانى به دین نزدیک مى شود که بدان وسیله دنیایش را تأمین کند و بس (نهج البلاغه، قصار ۴۱۳).
مى بینیم که حضرت على(ع) کسى را که منافقانه از دین به عنوان ابزارى براى امیال دنیوى خویش استفاده مى کند به شدت مورد مذمت قرار داده است.
۳- کسی که فکر می کند با تظاهر به دینداری می تواند پایه ها و جایگاه اجتماعی خود را حفظ کند سخت در اشتباه است و در واقع این بنیان ها با این اعمال سست و ضعیف می گردد و نتیجه معکوس می دهد . اساس تقویت موقعیت اجتماعی و جایگاه خود در جامعه صداقت و عمل و رفتار شفاف و بی شائبه است که موجب جلب اعتماد دیگران و اطمینان آنها می گردد و انسان های صادق و خالص با این روش و رفتار و عملکرد پشتیبان و حامی انسان می گردند و انسان های منافق و دو رو پیرامون انسان را خالی می کنند .

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد: