روایاتی در مورد حسد
حضرت محمد(ص):
«مؤمن غبطه می خورد و کافر حسد می ورزد».
حضرت علی(ع):
«حسد ایمان را در قلب انسان آب می کند آن گونه که یخ و برف در آب ذوب می شود».
«جای شگفتی است که حسودان از سلامت جسم خود غفلت دارند».
«بدترین مردم در زندگی حسود است».
«حسد سرآمد عیبهاست».
«ثمره حسد بدبختی دنیا و آخرت است».
«سرآمد رذایل حسد است».
امام صادق(ع):
«آفت دین، حسد، خودپسندی و فخرفروشی است».
«حسد، نیکی ها را می بلعد چنانچه آتش هیزم را نابود می سازد».
«حسد از تاریکی قلب و از انکار نعمتهای خدا نسبت به افراد سرچشمه می گیرد».
پیامهایی در مورد حسد و حسود
فرد حسود
حسود آرزوی زوال نعمتها و امتیازهای دنیوی دیگران را دارد و از اینکه دیگران و حتی اقوام و خویشان خود از نعمتهای مادی و معنوی بهره مند، رنج می برد و هرگاه امتیازات و نعمتهای دیگران از بین برود خوشحال می شود.
رنج دائمی
حسود در رنجی دائمی و مستمر گرفتار است. زیرا با دیدن امتیازها و نعمتهای مادی و معنوی خویشان، همکاران و حتی تک تک افراد جامعه رنج می برد و آرزوی از بین رفتن آن نعمتها و امکانات را دارد و این هم چیزی نیست که آخر و پایانی داشته باشد.
قلب شخص حسود
قلب حسود پیوسته در بند حسرت امکانات مادی و معنوی دیگران و آرزوی از بین رفتن آنها گرفتار است. آیا می شود از این فرد رشد و تعالی و ارتباط با خداوند را انتظار داشت. به نظر می رسد انتظار نابجایی است.
حسود و اعتراض به خدا
حسود در واقع به خداوند متعال اعتراض می کند و کار خداوند را درست نمی داند و می کوشد حکمت الهی را تغییر دهد و این جسارتی بزرگ و جهالتی خطرناک از یک موحد می باشد. شاید حسود تا به حال از حقیقت آنچه انجام داده یا آرزوی آنرا دارد آگاه نبوده است.
سستی و رکود
در جامعه افراد بسیاری هستند که با تلاش، پشتکار و همت خود با به دست آوردن نعمتهای مادی و معنوی و مراتب بالای علم و ایمان خود را به افراد بالاتر از خود می رسانند، در حالی که حسود بجای تلاش و کوشش به سستی و رکود پناه می برد و سعی می کند افرادی که دارای نعمتها و امکانات مادی و معنوی هستند به خود ملحق سازد.
نابودی نیکی ه
آرزوی از بین رفتن امکانات دیگران ضرری به آنها نمی زند بلکه حسود بواسطه آتش حسد وجود خود را در معرض نابودی قرار می دهد و همه خوبی ها و نیکی های اعمال خود را به تدریج از دست می دهد. چه زیبا فرمود امام صادق(ع):
«حسد، نیکی ها را می بلعد چنانچه آتش، هیزم را نابود می سازد».
حسد و غبطه
حسد آرزوی از بین رفتن نعمت از کسی است که سزاوار داشتن آن نعمت است در حالی که غبطه آرزوی داشتن امکانات و نعمتهای خدادادی است بدون آن که آرزوی از بین رفتن نعمت را از افراد دیگر داشته باشد. از این رو حضرت محمد(ص) می فرمایند: «مؤمن غبطه می خورد و کافر حسد می ورزد».
از بین برنده سلامتی
اصمعی می گوید: عرب صحرانشینی را دیدم که صد و بیست سال از عمر او گذشته بود، پرسیدم چه چیز سبب شد که تو این قدر عمر کنی؟ گفت به خاطر اینکه حسد نورزیدم. از آنجا که حسود پیوسته در رنج نداشته های خود و داشته های دیگران می سوزد از بدنی سالم و پربرکت برخوردار نیست. حضرت علی(ع) در این ارتباط می فرمایند:
«سلامتی بدن از کمی رشک بردن است».
بیماری روحی
حسد یکی از امراض خطرناکی است که می بایست ریشه یابی شود و علل و انگیزه های آن بررسی شود و پس از آگاهی از عوامل آن، درمان مناسب و قاطعی انجام پذیرد تا این بیماری مهلک از او دور شود.
عوامل حسادت
عقده ها و کمبودها به همراه تنبلی و کسالت از علل عمده حسادت است. بکوشیم با سعی و تلاش کمبودها را جبران کنیم و عقده ها را از دل بزداییم و هر کسی در زندگی سهمی و نصیبی دارد که با سعی و تلاش به آن خواهد رسید. البته ممکن است در زندگی اجتماعی موانعی از قبیل ظلم و ستم و حق کشی وجود داشته باشد که نمی توان با حسد ورزیدن آنها را از میان برداشت. درمان این گونه بیماریهای اجتماعی راه دیگری دارد که در جای خود می بایست مطرح شود.
ریشه حسادت
ریشه حسادت از کوردلی و انکار فضل و لطف خدا سرچشمه می گیرد و اگر کسی به اندازه کافی بینش و درک داشته باشد به این حقیقت ایمان خواهد آورد که ظرفیت های روحی افراد مختلف است و برخی از افراد بر اثر شایستگی روحی و روانی از فضل و عنایت خدا بیشتر برخوردار می گردند.
راه درمان حسد
بهترین و نزدیک ترین راه درمان حسادت این است که کاری کنیم، دیدگاه شخص حسود تغییر کند. از اینرو می بایست حسود را در مرحله شناخت خدا و صفات پروردگار تقویت کرد تا نسبت به خدا آگاهی بیشتری کسب نماید. هرقدر این شناسایی کامل تر انجام شود، رذایل اخلاقی از جمله حسادت نیز برطرف خواهد شد.