بوکس تایلندی چیست

موی‌تای (به تایلندی: มวยไทย) به معنای مشت‌زنی تایلندی است و به همین جهت تای‌بوکس نیز خوانده می‌شود

موی به معنی مبارزه و تای نیز یعنی تایلند این رشتهٔ ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند و میانمار و کامبوج و مالزی می‌باشد موی‌تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است روز ۱۷ مارس در این کشور روز موی‌تای نامیده شده‌است.

موی‌تای یکی از سبک‌های آزاد ورزش‌های رزمی است مبارزات آن به صورت فول کنتاکت و در رینگ برگزار می‌شود.

و به همین دلیل از موی‌تای به عنوان یک رشته خشن و سخت رزمی در دنیا یاد می‌شود.

تکنیک‌های مشت در موی‌تای شباهت زیادی به بوکس غربی دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساندا نزدیک ساخته‌ است. [۱]

به دلیل این شباهت‌ها بسیاری از ورزشکاران موی‌تای در مسابقات کیک بوکسینگ و هنرهای رزمی ترکیبی و ساندا نیز شرکت می‌کنند[۲]

سرود رسمی موی تای[ویرایش]

در سال ۲۰۱۱ در جریان مسابقات جهانی موی تای که به میزبانی ازبکستان در شهر تاشکند برگزار شد، فدراسیون موی تای این کشور آهنگ we are muaythai را پخش کرد که شعر آن به شدت مورد توجه مسئولان فدراسیون بین‌المللی IFMA قرار گرفت، تا جایی که درخواست کردند این آهنگ به عنوان سرود رسمی موی تای معرفی شود. این موضوع در سال ۲۰۱۲ طی مراسمی در بانکوک اعلام شد.[۳]

افسانه موای تای[ویرایش]

در سال ۱۷۶۷، وقتی که شهر به علت بی کفایتی فرمانروایان آن رو نابودی می‌رفت، ارتش مهاجم برمه یک گروه از ساکنان را محاصره کرده و به اسارت گرفتند، در میان اسرا تعداد زیادی از موی تای کاران نیز وجود داشتند که توسط مردان برمه ای گونگ سوکی پرا نای KonG SuKi Phra Nai گروه (پوسام تون) Pho sam Ton در شهر اونگوآ، بازداشت شده بودند.

در سال ۱۷۷۴ در شهر رانگون برمه، لرد حانگرا پادشاه برمه تصمیم گرفت برای یاد بودا جشنی به مدت هفت شبانه روز بر پا کند. همچنین مسابقه بوکسی بین موی تای کاران تایلندی و برمه ای ترتیب داد که جایزه اش یک هدیه سلطنتی بود. یکی از برنامه‌های جشن نمایش کمدی محلی بود که لیکای نامیده می‌شد مسابقه شمشیر بازی نیز در نظر نیز گرفته شده بود رینگ بوکس در مقابل تخت پادشاه بر پا شده بود. در طول روز اول جشن یک بوکسور برمه ای برای نشان دادن علاقه و احترام خود به پادشاه بر یک موی تای کار تایلندی پیروز شد. داور مسابقه هنگامی که موی تای کار تایلندی وارد رینگ شد او را با نام (نای خانوم توم)

Nai Khanom Tom معرفی کرد یک بوکسور مشهور و نیرومند اهل آیوتایا تماشاچی‌ها یک مبارز قوی تیره پوست را مشاهده کردند در بین تماشاچی‌های برمه ای یک گروه از برده‌های تایلندی بودند که به هم نگاه می‌کردند و برای او هورا می‌کشیدند به محض اینکه او با مبارزی روبرو می‌شد در برابر او شروع به رقص می‌کردند که باعث حیرت تماشاچی‌های برمه ای می‌شد.

داور بعد توضیح داد که این رقص نوعی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می‌کند. هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا درآمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او می‌کوبید تا زمانی که او بر زمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با نای خانوم توم برای شکست او اقدام کنند.

نای خانوم توم قبول کرد تا برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی با سایر بوکسورهای برمه ای مبارزه کند آخرین حریف او یک استاد بوکس بود که در واقع برای تماشای فستیوال به این شهر آمده بود و بنابراین او داوطلبانه اقدام به مبارزه کرد اما خیلی زود به وسیله ضربات مشت و آرنج (نای خانوم توم) از پا درآمد به طوری که دیگر کسی جرات نکرد با او مبارزه کند.

سرانجام پادشاه مانگرا که خیلی مجذوب مبارزه او شد بود. او را با هدایای مختلف به کشورش تایلند بازگردانید.

در تاریخ از او به عنوان اولین موی تای کار تایلندی یاد می‌شد که توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند و به آن در خارج از مرزهای تایلند اعتبار و شهرت ببخشد طوریکه این داستان تا به امروز در تاریخ کشور برمه حفظ شده‌است هنگامی که نای خانوم توم قبل از پادشاه مانگرا توانست برنه مبارز برمه ای غلبه کند پادشاه پر از احساس تحسین و احترام نسبت به او بود و می‌گفت که این نوع مبارزه و ورزش با خون تایلندی‌ها آمیخته‌ است حتی اگر بدون اسلحه و با دست خالی و به تنهایی می‌توانند حریفان خود را شکست دهند و استعداد آن‌ها نیز جادویست؛ بنابراین اعتبار و شهرت موی تای بدین گونه به وجود آمد.

هیچ بوکس دیگری مانند بوکس تایلندی وجود ندارد.

زانوها، پاها، آرنج‌ها و مشتها از همه این‌ها استفاده می‌شود؛ و مهم نیست که بوکسور چقدر کوچک است او هر گز شکست نمی‌خورد. همه نه بوکسور برمه ای توسط یک بوکسور تایلندی شکست خوردند.

مشهورتر از نام نای خانوم توم وجود ندارد.

اگر چه او مرده اما شهرت و آوازه او زنده است.

ما و همه کسانی که بعد از او متولد شده‌اند او را به خوبی می‌شناسند.

او برای ملت تایلند و بزرگتر از آن برای تمامی ورزشکاران موی تای یک افتخاراست.

تاریخچه موای تای در ایران[ویرایش]

ورزش‌های رزمی در ایران تقریباً از سال ۱۳۶۰ با آغاز تحولات جدیدی مواجه شد. مربیان و ورزشکاران رشت‌های مختلف رزمی با ایجاد ارتباطات بین‌المللی سعی در توسعه و فراگیری سبک‌های رزمی جدید نمودند و از سیستم‌های کلاسیک و نیمه کنترلی فراتر رفته و کم‌کم‌تنوع سبک‌های رزمی با شیوه مبارزات نزدیک و غیر کنترلی داخل رینگ به ترتیب از فول کنتاک و کیک بوکسینگ و تای بوکس و موی تای در ایران افزایش یافت. از اواخر سال ۱۳۶۸کلاس آموزشی تای بوکس به روش اروپایی توسط آقای محمد توحیدی به اتفاق آقای حمدالله عبادتی در مکان ورزشی شهید رسول فریدونی در جنوب تهران که در ورزش‌های رزمی از جمله رشته بوکس فعالیت داشتند دائر شد و در سال‌های بعد دو کلاس دیگر آن در سایر نقاط شهر تهران تشکیل شد تا اینکه از سال ۱۹۹۵ با تأسیس «شورای جهانی موی تای» در تایلند و اعطای نمایندگی به کشورهای مختلف، از جمله به چند نفر در ایران، فعالیت» موی تای «به سرعت در اقصی نقاط جهان گسترش یافت، و آموزش استاندارد و اصولی موی تای نیز با نظارت شورای جهانی آغاز شد. به دلیل عدم رسمیت این ورزش در ایران، همواره دایر شدن کلاس‌های موی تای با مشکلات عدیده مواجه می‌شد، پس از پیگیری‌های متعدد، در نهایت در اواخر سال ۱۳۷۷برای فعالیت موی تای در کشور، گفتگوهای رسمی با رئیس فدراسیون ورزش‌های رزمی آغاز شدو متعاقب آن حضور آقای عبادتی، به عنوان نماینده فدراسیون بین‌المللی موی تای، به همراه آقای الیاس حضرتی رئیس وقت فدراسیون ورزش‌های رزمی ایران، در کنفرانس جهانی موی تای در بانکوک تایلند، اولین قدم مؤثر برای فعالیت رسمی این ورزش برداشته شد و از مرداد ماه ۱۳۷۸، «موی تای» به عنوان یکی از ورزش‌های رزمی کشور فعالیت قانونی ود را تحت پوشش این فدراسیون آغاز کرد البته در آذر ماه همان سال اولین تیم رسمی موی تای با مجوز مستقیم از سوی آقای مهندس سعید فایقی معاون فنی و ورزشی وقت سازمان تربیت بدنی به مسابقات جهانی اعزام شد و کشور ایران رسماً به عنوان یکی از کشورهای فعال این رشته شناخته شد و هر ساله تیم ملی به مسابقات جهانی، آسیایی و بین‌المللی عزام می‌شود و برخی از افتخارات این رشته از قبیل کاپ قهرمانی جهان ۲۰۰۲ تایلند، کسب کاپ نایب قهرمانی جهان ۲۰۰۳ قزاقستان، کسب کاپ نایب قهرمانی آسیا اقیانوسیه ۲۰۰۴ سیدنی استرالیا، کسب مدال کسب مدال نقره عیسی ایزدی در مسابقات آسیایی۲۰۰۵ایندور گیمنز، کسب مدال طلای جهانی توسط مصطفی عبداللهی در سال ۲۰۰۸، کسب مقام اول تیمی در مسابقات جهانی کره جنوبی و… می‌باشد.

دوازده قانون مقدس موای تای که باید رعایت شود[ویرایش]

۱) به جای انتقاد از جامعه برای کمک به جامعه به پا خیزید.

۲) مؤدب، متواضع وفروتن باشید.

۳) در مورد تمرینات خود در این ورزش خودستایی نکنید.

۴) میهن دوست باشید و از کشورتان با احترام صحبت کنید.

۵) با دیگران و خودتان صادق باشید.

۶) در اجرای تمرینات سخت کوش باشید و در حرفه خود از کار، حتی کارهای سخت روگردان نباشید وهمیشه آرامش خود را حفظ کنید.

۷) در افکار وعقاید خود مثبت وسازنده .

۸) در قضاوت تیز نظر باشید واصول اخلاقی را رعایت کنید.

۹) خوش قولی، احترام ویکرنگی رانسبت به سایر ورزشکاران، همکاران ودوستان رعایت کنید.

۱۰) سعی کنید منظم وصحیح العمل باشید وبیمار گونه دررویای موفقیت فرونروید.

۱۱) به قوانین احترام بگذارید.

۱۲) درحین مسابقه از برتری به حریف به طرز ناجوانمردانه استفاده نکنید.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• کیک بوکسینگ

پانویس[ویرایش]

1. ↑ علی حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، نگاه بوستان، ۱۳۹۴، ص ۳۳۷.
2. ↑ توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴، صص ۱۸۷–۱۸۶.
3. ↑ توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴، ص ۱۸۹.

منابع[ویرایش]

• علی حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، انتشارات نگاه بوستان، ۱۳۹۴.
• توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴.