ژل موضعی سیلدنافیل

Yonessi N, Saeedi M, Mohammadalipour Malekshah A. A Double-blind Placebo-controlled Evaluation of the Effect of Topical Sildenafil on Erectile Dysfunction. J Mazandaran Univ Med Sci. 2005; 15 (49) :9-15

URL:

http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-785-fa.html

یونسی رستمی مهدی، سعیدی مجید، محمدعلی پورملکشاه عبید. مقایسه اثر سیلدنافیل موضعی و خوراکی بر اختلال عملکرد نعوظ (Erectile Dysfunction). مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران . 1384; 15 (49) :9-15

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-785-fa.html

چکیده:   (113772 مشاهده)

سابقه و هدف: ناتوانی جنسی و اختلالات نعوظ از جمله عوارضی هستند که در بین بیش از 50 درصد از مردان بین 70-50 سال مشاهده می گردند. از جمله داروهای بسیار موثری که در سال های اخیر در این زمینه به بازار عرضه شده است، سیلدنافیل سیترات می باشد. با توجه به عوارض مختلف گزارش شده از شکل خوراکی این دارو، در این مطالعه اثر ژل موضعی سیلدنافیل با شکل خوراکی آن در اختلالات نعوظ (ED) مقایسه شد.
مواد و روش ها: این بررسی یک کارآزمایی بالینی است که به صورت تصادفی کنترل شده و دو سو ناآگاه انجام شد. پس از انتخاب سیستم حلال مناسب، فرمولاسیون های متعددی از ژل موضعی سیلدنافیل تهیه گردید و پس از بررسی پایداری فیزیکی و آزادسازی دارو، مناسب ترین فراورده جهت کارآزمایی بالینی انتخاب گردید. 94 بیمار با علایم بالینی اختلالات نعوظ (ED) وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس سن (کم تر از 50 سال و بیش تر از 50 سال) و علت بروز عارضه (جسمی، روانی و یا مختلط) دسته بندی شدند. بیماران مورد، ژل 1 درصد سیلد نافیل موضعی و دارونمای قرص دریافت نمودند. به بیماران گروه شاهد قرص سیلدنافیل (100 میلی گرمی) و دارونمای ژل موضعی تجویز گردید. قرص ها یک ساعت پیش از فعالیت جنسی تجویز شد. حدود 0.5 گرم از ژل موضعی نیز پیش از فعالیت جنسی به مدت 5 دقیقه بر روی ناحیه حشفه (glans) آلت تناسلی مالیده شد و عملکرد و عوارض جانبی دارو در هر دو گروه مطالعه گردید. جهت آنالیز آماری از آزمون های t و کای دو استفاده شد.
یافته ها: در گروه مورد در 5 بیمار (12.5 درصد) نعوظ کامل و در 5 بیمار نعوظ متوسط دیده شد. در 30 بیمار (75 درصد) نعوظ مشاهده نشد. در گروه شاهد نعوظ کامل در 28 بیمار (70 درصد)، نعوظ متوسط در 6 بیمار (15 درصد) و عدم بروز نعوظ در 6 بیمار مشاهده گردید. شروع نعوظ در گروه مورد 7.4±3.6 دقیقه پس از مصرف ژل مشاهده گردید، در حالی که این زمان در گروه شاهد 37.8±14.9 بود. چهار مورد سردرد خفیف در گروه دریافت کننده ژل سیلدنافیل گزارش گردید که پس از حدود 4 دقیقه بهبود یافته بود. در گروه شاهد دو مورد سردرد شدید گزارش شد. همچنین اختلال دید در یکی از بیماران دریافت کننده قرص سیلدنافیل مشاهده گردید. یک مورد سو هاضمه (dy spepsia) شدید نیز در گروه شاهد دیده شد.
استنتاج: نتایج حاصل نشان می دهد که علی رغم درصد موفقیت کم تر در بهبود عارضه با مصرف ژل موضعی، زمان عملکرد و شدت عوارض کم تر می تواند مد نظر قرار گیرد. مطالعات بیش تر جهت افزایش نفوذ دارو و کاربرد مواد افزایش دهنده جذب موضعی می تواند مد نظر قرار گیرد.

نوع مطالعه:

پژوهشي-کامل

|