در صورتی در اجتماع محبوب و محترم هستید که اصول اداب و معاشرت را رعایت کنید زیرا عامل محبوبیت شماست (منهای تظاهر و چاپلوسی) اخلاق و رفتار است که میتواند اعتماد مردم را به خود جلب کند و آوازه نیکو به دنبال داردرفتار، کردار، ادب و اصول معاشرت اجتماعی است که موفقیت به دنبال دارد خوش برخوردی. خوش‌روئی و خوش‌گفتاری، ادب شما میتواند برای شما دوستانی فراوانی به‌دست آورد اخلاق خوب نتیجه راستی و درستی و ثبات و تمام صفات انسانی است.
معیار اندازه‌گیری خوب و بد بودن افراد ابتدا از رفتار و ادب آنهاست کردار مؤدبانه و رعایت حفظ شخصیت و حقوق دیگران همیشه در هر موقع و در هر صورت برای هر فردی که ارزش انسانی خود را بداند ضروری و لازم است اگر ترشرو هستید نمی‌توانید تبسم کنید و قیافه شاد داشته، و برخورد شایسته‌ای داشته باشید هرگز درحرفه هتلداری وارد نشوید. زمانی‌که چیزی را نمی‌توانید تغییر دهید یا راه حلی وجود ندارد قا نع صبور و بردبار باشید دایم نگوئید راستی، آره، ها و غیره و از خودتان تعریف نکنید. از بدگوئی به پرهیزید آنکه بد دیگران را پیش شما می‌گوید، بد شما را نیز پیش دیگران خواهد گفت بدبودن افراد بیشتر از راه دهان خود را نشان داده پر‌حرف بودن دلیل و شرط لازم برای بر‌قراری ارتباط با انسان‌ها نیست بلکه هنر آن است که خوب گوش کنید آیا همه می‌توانند کلمات را آن‌طور که هست ادا کنند که مفاهیم خود را به دیگران انتقال دهند؟
متأسفانه خیر، گواه این مطلب اختلاف‌های خانوادگی می‌باشد روابط انسانی هرگز نمی‌گوید ۱۰۰% می‌توان همه را خشنود نگه داشت اما می‌شود تعداد بیشتری را راضی نمود و این هنری است ارجمند برای کارکنان هتل هنر گوش‌کردن انسان‌ها را بیش از همه مورد توجه قرار می‌دهد شرط ادب این نیست که سخنان دیگران را قطع کنید و خود وارد صحبت شوید کمتر صحبت نمائید و مجال صحبت به دیگران بدهید هیچگاه وارد صحبت دو نفر دیگر نشوید زبان یا نحوه کلام است که مردم را بیش از همه به خود جلب و علاقه‌مند می‌کند در به‌کار بردن این عضو ظریف زبان باید نهایت احتیاط را به‌جا آورید تا کسی ازشما کدورتی حاصل نکند نحوه صحبت‌کردن است که اطرافیان را می‌رنجاند یا دوستان و همکاران را به دشمنانی تبدیل می‌کند در موقع صحبت‌کردن دقت کنید که حرفی نزنید که پشیمان شوید.
ـ نکات مهم:
۱. هر سخنی گفتنی نیست و هر سخنی جای دارد. مثال معروف: پرندگان با پا به دام می‌افتند، و انسان با زبان.
۲. به حکم اجتمائی و به اقتضای سیاست شغلی و زندگی در حرفه هتلداری و محیط کار با اشخاص زیاد و متفاوتی تماس دارید، بعضی شیرین و شوخ بعضی تند و ترش بعضی از نظر سن و مقام از شما پائین‌ترند یا بالاتر در نتیجه شما مجبورید در موقع صحبت‌کردن یا برخورد با افراد برای هر یک از آنها روش مخصوص داشته باشید. مثلاً در آن واحد با شخصی که عزیزی از دست داده برخورد اندوهیگین و با تازه عروس و داماد برخورد و نگاه شاد و مسرور داشته باشید باید موقعیت وزمان را فوراً بتوانید درک و بشناسید و بدانید هرسخن و رفتاری جای دارد.
۳. هرگز طوری صحبت نکنید که کلمات ناپسند جلف و رکیک از دهان شما بیرون بیاید باید در صحبت‌کردن در محیط کار در هتلداری دقت کنید که حرفی نزنید که بعد پشیمان شوید.
۴. همه جا لطیفه گفتن و خوشمزگی پسندیده نیست مثال معروف کسی که بدون فکر حرف می‌زند مانند شکارچی است که بدون هدف و نشان روی تیر خالی می‌کند هیچگاه در بحث‌های به زبان لطیفه و کنایه متوسل نشوید در برخی فرهنگ‌ها حتی بذله‌گوئی نوعی پرخاشگری یا سلطه‌جوئی تلقی می‌شود به همین دلیل نیز برای یک خانم جوک گفتن عیبی بزرگ است علاوه بر این لبخند که همواره بهترین است بعضی مواقع به منزله تائید نیست زیرا نوعی لبخند طعنه‌آمیز وجود دارد و هر لبخندی معتی خاصی را دارد در هر حال این نکته را همیشه به خاطر داشته باشید که چنیین خطاهای فرهنگی ممکن است در یک فضای اجتمائی نوعی ماجرای خنده‌دار قلمداد شود اما در موقعیت دیگر چنین خطائی میتواند فاجعه به‌بار آورد.
۵. نکاتی و قواعدی که در تربیت اجتمائی و انفرادی برای اصلاح تربیت و اخلاق شخصیت جامعه مؤثر است چنانچه در هتلی درست اعمال شود در شخصیت کارکنان مشخص می‌شود آوازه نیکو به دنبال دارد و موجب پیشرفت و موفقیت هتل خواهد بود موقعی که کسی با شما صحبت می‌کند یا با کسی صحبت می‌کنید نباید نگاهتان متوجه اطراف دیگر باشد نشان از بی‌ادبی شماست زیرا اگر با کسی صحبت می‌کنیم که طرف حواسش به جای دیگر باشد حتماً صجبت‌های ما برایش جالب نبوده و نتوانسته‌ایم اورا مجذوب خود کنیم.
۶. قضاوت مردم و معیار اندازه‌گیری خوب و بد بودن افراد اول از رفتار و ادب آنها است.
۷. هرگز با شانه بالا انداختن یا سر را به بالا حرکت‌دادن عقیده منفی خود را نشان ندهید این گونه برخوردها نشان از بی‌ادبی است.
۸. هیچگاه کسی را مسخره نکنید یا با اشاره به همکاران نشان ندهید.
۹. در پوشیدن لباس و نظافت شخصی دقت داشته باشد اولین خاطره‌ای که در معاشرین خود باقی می‌گذارید مربوط به ظاهرتان می‌باشد و ظاهرتان بستگی به طرز لباس پوشیدن و نظافت شخصی و میمیک صورتتان دارد اولین خاطره هم تأثیر به سزائی داشته و فراموش‌شدنی نیست اسرار هتل نباید فاش شود هرگز ثروت و دارائی شغل مسافرین را به مسافرین دیگر نگوئید یا با مسافر نباید درد و دل کنید. درست نیست که از زندگی خصوصی مردم سؤال کرد هیچگاه برای دوستان و آشنایان از مشکلات خود صحبت نکنید تمام افرادی که در زندگی موفق بوده‌اند به خاطر اخلاق و رفتار و کردارشان بوده و آنها که نتوانسته‌اند موفقیتی کسب کنند و شکست خورده‌اند رفتار و اخلاق آنها درست نبوده و مردم‌دار نبوده‌اند اخلاق همان حقیقت انسانیت است اخلاق خوب نتیجه راستی و درستی و ثبات و تمام صفات انسانی است.
۱۰. آوازه و حفظ سرمایه هتل بستگی به رفتار و کردار کارکنان هتل دارد، اندیشه است که انسان را موفق می‌کند نه تن.
۱۱. رسپشنیست هتل بیشترین شکایت را می‌شنود اطمینان داشته باشید اغلب مسافرینی که از هتل شکایت دارند برخورد اول رسپشنیست با مسافر خوب نبوده. سخن به‌جا گفتن ساده‌تر از عمل است سکوت نیز یک پاسخ است میهمانی که به هر دلیلی یا هر مسئله‌ای در هتل عصبانی شده بدترین نوع پاسخ برای میهمان عصبانی آن است بگوئید متأسفم باعث عصبانیت بیشتر او شده‌اید زیرا برای مشتری مهم نیست که شما چه احساسی دارید به جای متأسفم بگوئید از بابت این اتفاق معذرت می‌خواهم با این جمله میهمان کمی آرام خواهد شد ولی بهترین جمله اینست که بگوئید حق باشماست من هم از این بابت ناراحت شدم این جمله نشان می‌دهد که شما به میهمان توجه دارید و پیگیر مشگل مهمان خواهید بود حتماً باید موقع تمام‌شدن شکایت مهمان از او تشکر نمائید و بگوئید که برای رفع ناراحتی شما با دقت پیگیر هستم این نوع برخورد مهمان را آرام و راضی خواهد کرد زیرا مهمان متوجه خواهد شد که برای او ارزش قائل هستید.
۱۲. هنگام غذا‌خوردن قاشق خود را نباید به دیس غذا یا ظرف سالاد یا ماست و خورش زد هرگز با کارد غذا به دهان نگذارید.
۱۳. لقمه‌ها را کوچک و اندازه دهان بردارید و با دهان پر صحبت نکنید.
۱۴. بلند صحبت کردن یا کسی را بلند صدا کردن، داد‌زدن، سیگار کشیدن، آدامس جویدن، سوت‌زدن، شوخی کردن، آرایش کردن، شایسته کارمندان هتل نیست.
۱۵. موقع عطسه دستان را جلوی دهان بگیرید و یا دست در گوش نمی‌کنید، سرک نمی‌کشید.
۱۶. خلال کردن دندان جلوی دیگران کار پسنده‌ای نیست به خصوص اگر دست جلوی دهان بگیرید یا هوا ردکردن بین دندان‌ها با صدای عجیب و غریب بخواهید غذا را از لای دندان بیرون بیاورید موقع صحبت کردن باید دقت شود که آب دهان به اطراف و خارج پراکنده نشود.
۱۷. موقع صرف غذا آرنج روی میز گذاشتن شایسته شما نیست تا مچ دست مجاز هستید روی میز بگذارید نه بیشتر.
۱۸. اگر مشغول به کار هستید اگر مشغول به مکالمه تلفن هستید ابتدا جواب ارباب رجوع را بدهید و بعد به کارتان ادامه دهید.
۱۹. اگر برای ورود به محلی در را باز می‌کنید که از آن در کسی می‌خواهد خارج شود باید بدانید که اول نوبت اوست حتی اگر از شما جوان‌تر باشد همیشه ابتدا باید آنها که خارج می‌شوند و بعد آنها که وارد می‌شوند داخل شوند.
۲۰. قدرت و میل آرزوی شما در هر رشته‌ای و سعی و تصمیم در آموختن و اجرای آن شما را به موفقیت خواهد رساند کافی است هدف داشته باشید و به اندازه کافی به فکر به‌دست آوردن نتیجه‌ها باشید اگر تصمیم گرفته‌اید اصول آداب معاشرت اجتمائی را رعایت کنید آدم خوش برخورد و خوبی باشید چنانچه کمی سعی کنید قطعاً به نتیجه می‌رسید مهم این است که واقعاً بخواهید و برای به‌دست آوردن آنها تلاش کنید.
ـ کسانی که شایستگی کار در هتل را ندارند:
در قسمت انتخاب پرسنل در مورد کارکنانی که شایستگی خدمت در هتل را دارند به تفصیل بحث خواهد شد و در اینجا به اختصار درباره کسانی که قطعاً شایستگی کار در هتل را ندارند نکاتی را یادآور می‌شویم تا کسانی که اقدام به تأسیس هتل می‌کنند، با رعایت این نکات در انتخاب کارگران توفیق به دست آورند:
ـ کسی که در هتل کار می‌کند باید اطاعت دستور مدیر هتل یا رئیس قسمت خود را مورد نظر قرار دهد و از هرگونه تأخیر یا سهل‌انگاری یا احیاناً عدم اطاعت بپرهیزد تا کارها درست پیش برود و نظم و ترتیب به‌طور کامل رعایت شود. بنابراین، چنانچه مشاهده شده یکی از کارکنان دستورهای مسئولان هتل را نقض کرد و یا آموزشی را که به او داده شده نادیده گرفته و خود‌سرانه مرتکب کاری شده است، شایستگی کار در هتل را ندارد، به طور مثال اگر به کارگری گفته شد که سیگار کشیدن در هتل جز در اتاق کارکنان ممنوع است و بعد مشاهده شد که آن کارگر دستور را نادیده گرفته و سیگار می‌کشد، ناگزیر باید از انتخاب و یا نگهداری او صرف نظر شود. به هر یک از کارکنان هنگام آموزش باید تذکر داد که آنچه را متوجه نمی‌شوند، مجدداً سؤال کنند، ولی پس از اینکه همه چز به آنها تفهیم گردید، حق ندارند حتی برای یک بار مقررات را زیر پا بگذارند و یا به بهانه فراموشی، دستور را که به آنها داده می‌شود نقض کنند.
ـ کسانی که در هتل به امید گرفتن، انعام از مسافران کار می‌کنند و یا هنگام خروج مسافر برای گرفتن انعام صف می‌کشند به درد کار هتل نمی‌خورند، زیرا خدمتی که در هتل به مسافر می‌شود، انجام وظیفه است و در قبال آن مسافر پول پرداخته است و اجباری ندارد به کسی انعام بدهد.
ـ از انتخاب و نگهداری کارکنانی که امین و درستکار نیستند باید جدا پرهیز شود، زیرا حیثیت هتل را از بین می‌برند.
ـ افراد بی‌ادب شایسته کار در هتل که محل خدمت به افراد است نیستند.
ـ کسانی که عادت به شوخی‌کردن دارند در هتل نباید کار کنند.
ـ افرادی که نظافت را رعایت نمی‌کنند به کار هتل نمی‌آیند.
ـ افراد تندخو و عصبانی به هتل لطمه می‌زنند.
ـ کارگری که وقت‌شناس نباشد، نمی‌تواند در هتل کار کند.
ـ افراد فراموش کار، بی‌اراده، معتاد به مواد مخدر، انتقادناپذیر، کر، علیل‌المزاج و بیمار، دروغگو، تنبل.
ـ کسانی که نقص عضو دارند.
ـ افرادی که اختلال مشاعر دارند.