من 32 سال دارم. پسر ۱۸ ماهه دارم که از ساعت ۷ صبح تا ۳ نزد مادرم نگهداری می شود. پسرم فوق العاده فضول و کنجکاو است و معنی نکن و دست نزن را متوجه نمی شود. چون اطرافیان کارهایش را به من عنوان می کنند من فوری عصبانی می شوم و چون نمی توانم به مادرم یا همسرم یا مادر همسرم برخورد کنم عصبانیتم را سر کودک خود که خیلی هم عاشقش هستم خالی می کنم، بعد از کرده خود پشیمان می شوم و غصه می خورم.
پاسخ دکتر جمشید بیگدلی روانشناس و مدرس دانشگاه:با توجه به سن نوزاد، مخالفت با والدین، لجبازی و نه گفتن مساله عجیبی نیست، ولی عکس‌العمل والدین می تواند باعث تثبیت این حالات در کودک شود. از کودکان خود توقعات فراتر از سنشان نداشته باشید، زیرا هنوز معنای ادب، تربیت و مسوولیت پذیری را نمی داند.
مادرهای بیحوصله که غالبا تغذیه خوبی ندارند، به اندازه کافی آب نمیخورند، استراحت نمی‌کنند و از حمایت عاطفی برخوردار نیستند، بیشتر در معرض آسیب رساندن به خود و فرزندشان هستند. باید بدانید کتک زدن و تنبیه فیزیکی هیچ نتیجهای ندارد. مضاف بر اینکه به فرزندان خود میآموزیم وقتی عصبی شدید، پرخاشگری کنید.
مهم ترین عاملی که به شما کمک خواهد کرد تا کودک منضبط و مودب تربیت کنید، برخورداری از یک رابطه توام با محبت و توجه به کودک و از طرف دیگر به کار بردن اصول قاطع و مشخص تربیتی است. در صورت تخطی کودک، سریعا واکنش ندهید بلکه از تذکر و اخطار استفاده کنید. اگر مجدداً کودک شما اشتباهش را تکرار کرد لازم است که از تنبیه استفاده کنید. برای تنبیه فرزند از شیوه های تربیتی مانند محروم کردن از برخی امکانات به مدت کوتاه، قهر کردن به مدت کوتاه، تنبیه لفظی با رعایت ادب و توجه نکردن استفاده کنید.
مادر باید درک کند واقعا کودک به چه چیزی نیاز دارد و دلیل بدقلقی و بدخلقی چیست. گاه بی توجهی به نیازهای کودک مثل تشنگی، گرسنگی خواب یا مهر و محبت عاملی است که باعث پرخاشگری کودک میشود.
با توجه به آستانه صبر و تحمل کم شما، پیشنهاد می شود که حتما به یک روانشناس بالینی مراجعه کنید تا الگوهای ارتباطی سالم بین والدین و فرزند به شما ارائه شود و همچنین کودک تان معاینه و بررسی شود.