در پاسخ به توضیح زیر توجه کنید :
الف ) عمل کردن به استخاره
۱. حکم فقهی :
سوال: آیا عمل به استخاره واجب است؟
پاسخ : خیر، عمل به استخاره واجب نیست؛ ولى بهتر است به آن عمل شود. ( امام خمینى، استفتاءات، ج ۳، احکام ازدواج، س ۶ ؛ آیت الله مکارم، استفتاءات، ج ۱، س ۱۷۸۱ ؛ آیت الله خامنه اى، اجوبةالاستفتاءات، س ۱۴۳۴ ؛ آیت الله تبریزى، صراط النجاة، ج ۹، س ۲۱۸ و ۲۱۹ و دفتر: آیات عظام بهجت، وحید، فاضل، نورى، سیستانى و صافى. )
هنگامی که انسان با رعایت شرائط استخاره کرد بهتر است به مفاد آن عمل نماید لکن اگر خواست که مخالفت کند باید صبر کند تا موضوع استخاره تغییر کرده و سپس صدقه قابل توجهی بدهد.
۲ . شرایط استخاره
۱ . ۲ . برای تصمیم گیری در مورد مسائلی که در زندگی پیش می آید، سریع به فکر استخاره کردن های این چنینی نیفتید.
۲ . ۲ . استخاره درست و صحیح را برخی افراد بلدند و هر استخاره ای درست و قابل اعتماد نیست.در استخاره از قرآن باید از بزرگان و عالمان دینی آشنا با قرآن کمک گرفت زیرا فهم مفهوم آیه نیاز به اطلاعات دینی و قرآنی دارد.
۳ . ۲ . برای تصمیم به انجام هر کاری، باید عقل و منطق و تجربیات خود را به کار برد و مشورت های لازم را نیز گرفت و پس از تصمیم گرفتن و قبل از شروع کار، به خدا توکل کرد و از خدا خواست که کار پیش رو را برایش خیر گرداند.
۴ . ۲ . اگر واقعاً عقل و منطق و آموزه های دین و مشورت نتوانست باعث شکل گیری تصمیم درست در فرد شود، برای رهایی از این وضعیت و گرفتن تصمیم استخاره کند، آن هم توسط کسی که به آداب این کار اشراف دارد.
ب ) قطع ارتباط با دوست صمیمی
یکی از نشانه های صمیمیت در دوستی آن است که هر دو خواهان چنین ارتباطی باشند و دو طرف رابطه به اندازه‌ی یکسان برای آن تلاش کنند ، رابطه‌های یک‌طرفه جالب نیستند. کسی خوشش نمی‌آید که دائما از دوستش بخواهد زمانی را به او اختصاص بدهد در حالی که طرف مقابل چنین درخواستی ندارد. بنابراین باید از خودتان بپرسید چرا باید دنبال کسی باشید که به دنبال شما نیست؟ وقتی در رابطه‌ای تعادل برقرار نیست یعنی آن دوستی، برای یک یا هر دو نفر، مفهوم دوستی را تأمین نمی‌کند. اگر این تعادل به نفع شما نباشد واقعا می‌تواند به خودپنداره‌ی شما آسیب وارد کند. اجازه ندهید این اتفاق بیفتد. اگر دوست‌تان به اندازه‌ی کافی برای جبران دوستی فوق‌العاده‌ای که شما نسبت به او ابراز می‌کنید انرژی صرف نمی‌کند، از اینکه تمام توان‌تان را صرف او کنید دست بردارید و او را رها کنید.
معیار دوست خوب از دیدگاه امام حسن مجتبی (ع):
با کسی همنشینی و مصاحبت کن که:
۱- هرگاه با او همنشین شدی مایه آراستگی تو باشد.
۲- آنگاه که خدمتش کنی تو را نگهبان باشد.
۳- هرگاه او را یاری خواستی کمک کند.
۴- اگر سخنی گفتی، تو را تصدیق کند.
۵- اگر (بر دشمن) حمله بردی، قدرت و بزرگی تو را بیفزاید.
۶- اگر دستت را به فضل و نیکی دراز کردی، او هم دست، پیش آورد.
۷- اگر در تو (و زندگی ات) رخنه ای پدید آمد، آن را برطرف سازد.
۸- اگر در تو نیکی دید، آن را در شمار و حساب آورد.
۹- اگر چیزی از او طلبیدی، عطا کند.
۱۰- اگر ساکت بودی و طلب نکردی او آغاز کند (و عطا کند) (بحارالانوار، ج ۴۴ ص ۱۳۹)
البته دوست کامل کم است و هر کس تا حدودی شرایط مطلوب را دارد.
امام علی (ع) می فرمایند: کسی که بخواهد جز با افراد بی عیب دوستی و برادری نکند، دوستانش کم خواهند شد. (میزان الحکمه ج ۱ ص ۵۵)
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:
- فراگيري آداب معاشرت
- معاشرت هاي ممنوع
- پرهيز از قهر
- دوستي و دشمني
- آداب تشكر و قدرداني