شما اینجا هستید
خانه » دلیل زدن زن توسط همسر در آیه شریفه 34 نسا
1391/02/05 13:46 شناسه مطلب: 66803
با سلام
ضمن تشکر از پاسخ به سوال قبلی که مخصوصا آخرش جامع و کامل بود،
میخواستم بدونم در آیه 34 سوره نسا.
اگه زن دلش نخواهد همبستر شود چرا باید بزنیمش.
و بعد اینکه این زدنی که فرموده شده(با مسواک) که اصلا دردش نمیگیره!
از یک جا بزنیم از یک جا آروم بزنیم. اصلا کلا چرا این حق را داریم که بزنیم؟
با سلام و سپاس از ارتباط¬تان با مركز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
زن وقتی به ازدواج مرد در می آید مهمترین وظیفه ای که بر عهده این زن قرارداده شده است تمکین است و همبستر شدن مصداق کاملش به شمار می آید، لذا زنی که از این وظیفه مهم زناشویی سرباز زند و این که بگوید دلم نمی خواهد قابل قبول نیست. لذا به این زن ناشزه می گویند.
نشوز آن است که زن در مقابل تکلیف اختصاصىاش نسبت به شوهر بدون هیچ عذر موجهى سرپیچى نماید. لذا باید حکمی و برخوردی صورت گیرد. اما این شوهر چه باید بکند.
ما شما می پرسیم، اگر زنى از انجام این وظیفه شرعی خودداری ورزد و در برابر اندرزها و نصایح شوهر سر تسلیم فرود نیاورد و سرسختى نشان داده و حاضر به تأمین حقوق طرف مقابل نگردید همچنان بر سرپیچی از حقوق زوج پایدارى ورزد، شوهر چه باید بکند؟
در این جا چند راه قابل تصور است:
أ) در مقابل نشوز زن به کلی ساکت بود ؛یعنی مرد حقوق خود را نادیده انگارد، هر چند سالیان دراز این برنامه ادامه یابد.
چنین چیزى براساس هیچ منطقى قابل الزام نیست و اختصاص به مرد هم ندارد، یعنى در هیچ یک از نظام‌هاى حقوقى جهان نمىتوان صاحب حقى را مجبور کرد در برابر حقوق خود ساکت شود و دم نزند، یعنى از نظر اخلاقى، آن هم در موارد خاصى مىتوان چنین توصیهاى نمود ،ولى نباید بین مسئله حقوقى و اخلاقى خلط کرد.
از طرف دیگر نشوز زن اقسامى دارد که برخى از آن ها مسلّماً به زیان خود او هم تمام مىشود. بر مرد لازم است که به عنوان مدیر کانون خانواده، کنترل هدایتگرانه و سازنده بر رفتار زن داشته باشد.
ب) مرد از هر طریق ممکن حقوق خود را به دست آورد. چنین چیزى را هرگز شارع اجازه نمىدهد و براى گرفتن حق، روش‌هاى معیّنى وضع نموده، زیرا در غیر این صورت ممکن است به زن ستم شود و انواع مفاسد و مظالم دیگر به بار آید.
ج) مرد با مراجعه به دیگران اعم از مراجع قضایى یا افراد ذى نفوذ دیگر حقوق خود را بگیرد.
د) مرد اندکى قاطعانهتر از برخورد منفى عاطفى برخورد نماید. از این رو قرآن مجید به عنوان آخرین راه حل ممکن در داخل خانه ، «ضرب» را مطرح نموده است.
البته حدودى دارد که هرگز با آنچه در اذهان عمومى یا تبلیغات مسموم مطرح مىشود، سازگارى ندارد.
دربارة حدّ و چگونگى زدن، علامه مجلسى (ره) در بحار الانوار، ج 104، ص 58 روایتى از فقهالرضا (ع) نقل نموده است که «والضرب بالسواک و شبهه ضرباً رقیقاً؛ زدن باید با وسایلى مانند چوب مسواک و امثال آن باشد» آن‌هم با مدارا و ملایمت.
ظاهر روایت فوق به خوبى نشان مىدهد که «ضرب» باید در پایینترین حد ممکن باشد. هرگز نباید اندک آسیبى بر بدن وارد کند. وسیلهاى که در این روایت اشاره شده، چوبى بسیار نازک مانند چوب سیگار، سبک و کم ضربه است.
دستور فوق جنبه موقت و گذرا دارد. نباید به آن مداومت بخشید، زیرا به دنبال این عمل دو واکنش احتمال مىرود:
یکى آن که زن به حقوق مرد وفادار شود، در این صورت قرآن مىفرماید:
«فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَیْهِنَّ سَبِیلا؛ اگر به اطاعت درآمدند، بر آن ها ستم روا مدارید.» یعنى، اگر زن در برابر حقوقى که بر آن پیمان بسته است ،تسلیم شد، دیگر مقابله با وى ظلم و تجاوز است.
واکنش دیگر آن است که همچنان سرسختى نشان دهد و کانون خانواده را گرفتار تزلزل و بىثباتى نماید، در این‌باره در آیه بعد فرموده است: «وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَیْنِهِما فَابْعَثُوا حَکَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ أَهْلِها إِنْ یُرِیدا إِصْلاحاً یُوَفِّقِ اَللَّهُ بَیْنَهُما إِنَّ اَللَّهَ کانَ عَلِیماً خَبِیراً؛
اگر خوف گسست در بین آن دو یافتید، پس از ناحیه مرد ،داوری و داوری از بستگان زن برگزینید. اگر از پى آن خواستار صلاح باشند ،خداوند بین آنان وفاق ایجاد خواهد کرد. خداوند دانا و آگاه است.»
خلاصه در این حکم شرایط زیر دیده مىشود:
1 - حکم زدن زن اختصاص به مورد سرپیچى زن از تکلیف خود و حقوق مسلّم مرد دارد؛ حقوقى که با پیمان ازدواج، زن وفادارى خود نسبت به آن را متعهد شده است؛
2 - در راستاى حل مشکل در داخل خانه و خوددارى از بروز آن در خارج از منزل وضع شده است.
3 - سومین مرحله، حل اختلاف در خانه است و بدون گذر از مراحل پیشین روا نیست.
4- حد آن نازل‌ترین مرتبه ضرب است و نباید موجب کم ترین آسیبى بر بدن زن شود.
5- موقتى است و چه داراى نتیجه مثبت و چه منفى باشد، باید زود از آن دست کشید.
البته اجازه زدن خفیف در خصوص نشوز و عدم تمکین زن از شوهر در امر جنسی ، آن هم بعد از مفید واقع نشدن موعظه و قهر از بستر، قول مشهور است که "ضرب" را به معنای زدن گرفته است، ولی در مقابل قول مشهور، قول دیگری ضرب را به "قطع" یعنی قطع ارتباط و نفقه و قهر از خانه تفسیر کرده که شدیدتر از قهر از بستر است. اگر این مرحله هم مفید نیفتاد، باید به دادگاه مراجعه کرده و اقامه دعوا کند.
بنا بر این اجازه زدن بر فرض قبول مربوط به خصوص نشوز و عدم تمکین است. باید بسیار خفیف باشد.(قرمز و سياه و كمبود نشود چون ديه دارد ) بعد از نصیحت و قهر از بستر باشد. این اجازه برای این است که مسائل زناشویی تا حد ممکن در خانه حل شود و به بیرون کشیده نشود. این اجازه برای تعدی مرد به زن نیست.
ممكن است سوال كنيد اين نوع زدن چه اثري دارد به شوخي بيشتر شبيه است تا تنبيه ؟ در جواب مي گوييم بحث ما در مورد مردي است كه در جايگاه خشم و عصبانيت قرار دارد از اين رو زدن آهسته هم اثر گذار است. همه ما بارها تجربه كرده ايم كه گاهي والدين و يا معلم و... با يك نگاه خشم آلود و تنبيه خفيف ما را تربيت مي كردند.
روایات زیادى در نهى از آزار همسر وارد شده است. این روایات همه در زمانى بیان شده که خشونت علیه زنان از توهین و فحاشى تا ضرب و جرح و حتى قتل را شامل مىشد، اسلام آن ها را تحریم کرد و مستوجب مجازات فقهى و قضایى در دنیا و عذاب آخرت دانست.
