شعرهای عاشقانه کوتاه

شعر عاشقانه چیست؟

شعر عاشقانه چارچوبی مشخص ندارد، هر شعری که مضمونی از عشق و عاشقی، دلتنگی برای یار یا تعبیری رمانتیک از رابطه‌ای بر مبنای محبت را در خود داشته باشد را می‌توان شعر عاشقانه نامید. مضامینی همچون وصف دوست، احساس تنهایی از فراق یار یا همسر و همسفر زندگی، تپش قلب از دیدار دلبر و جدایی بیشترین مضامین اشعار عاشقانه را تشکیل می‌دهند. هر کجای ادبیات فارسی را که نگاه کنید پر از اشعار شاعرانه‌ای است که چون شکر شیرین و خواندنش لذت بخش است. اشعار زیبای شاعران ایرانی همچون سعدی، حافظ و مولانا را می‌توان از زیباترین عاشقانه‌های سروده شده در سراسر جهان دانست.

ویژگی‌های اصلی شعر عاشقانه

درونمایه‌ی شعر عاشقانه، عشق است. مفهومی زیبا و اساطیری که در طول تاریخ افراد بسیاری سعی کرده‌اند آن را تعریف کنند، اما موفق نشده‌اند، متن‌های زیادی در وصف عشق نوشته شده و اشعار زیادی در باب آن سروده شده است. حتی روانشناسان و جامعه شناسان تلاش کرده‌اند این مفهوم را در قالب تعاریف دانشگاهی بگنجانند، اما تعریف دقیقی برای عشق وجود ندارد. عشق موجود مجهولی است که سال‌هاست در تاریخ بشر به شکل‌های مختلفی رخ می‌نمایاند، دردها و لذت‌های زیادی را به جان او می‌نشاند و زندگی‌اش را دگرگون می‌کند. غمگین‌ترین و شاد‌‎ترین اشعار جهان همه عاشقانه است. به قول خواجه حافظ شیرازی در وصف عشق می‌توان گفت:
«از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر / یادگاری که در این گنبد دوار بماند»
«من عاشقت هستم» جمله‌ی بسیار ساده‌ای است که هر عاشقی می‌تواند به معشوق خود بگوید، اما شاعر در شعر شاعرانه همین مضمون ساده را به هزار لحن خوش و زیبا بیان می‌کند که تاثیر آن در عمق جان آدمی بسیار بیشتر از همین یک جمله‌ی ساده است. شعر معجزه‌ای است که هیچ چیز جای آن را نمی‌تواند بگیرد.
شعر عاشقانه را در قالب‌های کوتاه و بلند سروده‌اند، گاهی شاعری ساعت‌ها و روزها وقت گذاشته و قصیده‌ی بلندی در وصف دلبرش سروده است و گاهی چند خط کوتاهی در لحظه‌ی دیدار یا لحظه‌ای که به دوست می‌اندیشیده در ذهنش آمده و آن را بر روی کاغذ آورده است. این گونه شعرهای عاشقانه‌ی کوتاه هم برای به ذهن سپردان مناسب‌اند و هم می‌توانید از آن‌ها به عنوان عکس پروفایلتان استفاده کنید.

ویژگی‌های اصلی شعر عاشقانه

عشق هدیه‌ای از سوی خداوند است. عشق در جان و فطرت انسان نهادینه شده است. خداوند انسان را خلق کرده است تا عاشق باشد. زیرا عشق راهی برای دستیابی به کمال و خوشبختی به حساب می‌آید. یکی از تفاوت‌های بنیادین انسان با فرشتگان درک مسئله‌ی عشق است. عشق خاص ذات آدمی است و فرشتگان الهی از درک آن عاجز هستند.
در ادبیات عرب کلمه‌ی عشق وجود نداشته است. با ظهور اسلام عشق به ادبیات عربی راه پیدا می‌کند و پس از آن نیز وارد ادبیات فارسی می‌گردد. پژوهشگران در این زمینه معتقدند اولین بار شهید بلخی (وفات 325 ه.ق) از کلمه عشق در اشعار خود استفاده کرده است. عشق در ادبیات فارسی را می‌توان از دو جنبه‌ی عشق مجازی و عشق الهی مورد بررسی قرار داد. منظور از عشق مجازی، عشق ورزی میان انسان‌هاست است و عشق الهی به مفاهیم عرفانی می پردازد.
عشق مجازی همواره نقش پررنگی در ادبیات فارسی داشته است. شاعران بزرگی مانند رودکی، فرخی، منوچهری از عشق سخن گفته‌اند و در اشعار خود به آن توصیف عشق پرداخته‌اند.
رودکی در یک دو بیتی کوتاه عاشقانه عشق را اینگونه توصیف می‌کند:

«گرفت خواهم زلفین عنبرین ترا / به بوسه نقش‌کنم برگ یاسمین ترا
هر آن زمین که تو یک ره برو قدم بنهی / هزار سجده برم خاک آن زمین ترا»
مولانا نیز از عشق می‌گوید:
«دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت / آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو»
در ادبیات عاشقانه از شخص عاشق انتظار می‌رود شخصیت خود را فراموش کند و فقط به دنبال ناز و نیاز معشوق باشد. همین امیر راه عشق را سخت و دشوار می‌کند. در این باره حافظ شیرین سخن گفته است:
«زیور عشق نوازی نه کار هر مرغی است/ بیا و نوگل این بلبل غزل خوان باش»
شاعران معاصر نیز از عشق در اشعار خود بهره گرفته‌اند جواد محقق در دوبیتی خود عشق را صورت زیر به تصویر می‌کشد:

« باران بهانه بود که تو زیر چتر من تا انتهای کوچه بیایی و دوستی مثل گلی شکوفه کند بر لبانمان!»
با توجه به تنوع ناشران، فیدیبو توانسته مرجع کاملی از اشعار عاشقانه کلاسیک و معاصر ایران وجهان را در اختیار علاقمندان به شعر عاشقانه قرار دهد. کاربران می‌توانند با مراجعه به وبسایت فیدیبو و نصب اپلیکیشن فیدیبو به تمام آثار منتشر شده در این زمینه دسترسی داشته باشند. با گوش کردن به نسخه صوتی و یا مطالعه نسخه الکترونیکی می‌توانید از اشعار عاشقانه لذت ببرید و لحظات خود را ماندگار نمایید.

ادامه...

بستن