تولد تا شش ماهگی به طور متوسط تا سن شش الی هفت ماهگی، کودک وابستگی به فرد خاصی ندارد. البته با تنها ماندن شروع به گریه و زاری می نماید ولی هر کسی می تواند او را تسلی دهد. در این دوره خواهان توجه است ولی توجه فرد خاصی را نمی طلبد.
شش تا دوازده ماهگی در این بازه زمانی نیز به تنها ماندن معترض است ولی در واقع به رفتن مادر یا مراقب اش اعتراض می کند. جدایی از مادر یا پرستار برای او معنی پیدا کرده، زیرا اکنون نسبت به او وابستگی یا دلبستگی یافته است. حضور مهمانان موجب ناراحتی او می گردد و تلاش می کند تا در آغوش شما ابتدا به مهمانان خیره شده و سپس ارتباط برقرار نماید.
دوازده تا هجده ماهگی این دوره سنی را می توان آسیب پذیرترین دوره به شمار آورد. فاصله 12 تا 18 ماهگی زمانی است که در طی آن دلبستگی های ویژه به حداکثر می رسند. نیاز به تماس که در یک سالگی از طریق نوازش و لمس فیزیکی تامین می شد رفته رفته به قلمرو اجتماعی گسترش می یابد. در سال دوم زندگی علاوه بر تماس فیزیکی کودک نیازمند تماس اجتماعی از جمله نگاه کردن، گوش دادن و صحبت کردن است.
ارزیابی و توصیه
امتیاز کسب شده این مطلب توسط رای 33 کاربر 4.1 از 5 می‌باشد.