شفقنا زندگی- یک روانشناس حقارت و خودکم بینی را ریشه اصلی غرور در انسان دانست و گفت: معمولا افرادی که در دوران کودکی از طرف نزدیکان خود یعنی پدر، مادر، معلم و سایر افراد درجه یک خانواده مورد تحقیر قرار گرفته و خود را در مقام پایین تراز دیگران و دنیا را در مقام بالاتر دیده باشند سعی می کنند در بزرگسالی با غرور و خود بزرگ بینی به نوعی خلاء های درونی و روانی ریشه دوانده در کودکی خود را جبران کنند.
دکتر ربابه غفاری تبریزی در گفت و گو با خبرنگار شفقنا زندگی، ضمن تعریفی روانشناسی از غرور در انسان اظهار کرد: از دیدگاه روانشناسی زمانی که افراد خود را به خصوصیت و ویژگی هایی نسبت دهند که در وی وجود خارجی نداشته باشد می گوییم وی دارای شخصیتی مغروری است.
حقارت و خود کم بینی ریشه اساسی غرور در افراد
وی در ادامه حقارت و خود کم بینی را ریشه اساسی غرور در افراد برشمرد و تصریح کرد: زمانی که فاصله زیادی بین خود واقعی و خود ایده آل افراد وجود داشته باشد و فرد در آن به دلیل عدم توانایی، مشکلات شخصیتی و روانی نتواند به خود ایده آل خود دست پیدا کند و از طرف دیگر نیز خود واقعی درون خود را نیز نپذیرد، سعی می کند با غرور به نوعی خود را به خود ایده آل مورد نظر نسبت دهد در این حالت وی دچار غرور منفی شده است.
خانواده ها بچه های خود را در کودکی مورد تحقیر قرار ندهند
این روانشناس بالینی در پاسخ به این سووال که معمولا چه نوع افرادی تلاش دارند با غرور کاذب از خود واقعی خود فاصله بگیرند گفت: معمولا افرادی که در دوران کودکی از طرف نزدیکان خود یعنی پدر، مادر، معلم و سایر افراد درجه یک خانواده همواره مورد تحقیر قرار گرفته و خود را در مقام پایین تراز دیگران و دنیا را در مقام بالاتر دیده باشند در بزرگسالی دو نوع شخصیت تحقیر کننده یا تحقیر شونده را خواهند داشت، بنابراین افرادی که شخصیت تحقیر کننده دارند سعی می کنند با غرور و خود بزرگ بینی به نوعی خلاء های درونی و روانی ریشه دوانده در کودکی خود را به این شیوه جبران کنند.
در غرور مثبت فرد به هیچ عنوان خود را با دیگری مقایسه نمی کند
دکتر تبریزی همچنین با تاکید بر اینکه از دیدگاه روانشناسی غرور تنها در مفهوم منفی خلاصه نمی شود، اظهار داشت: در غرور مثبت افراد همواره به داشته ها و توانایی های خود آگاه هستند و به توانمندی های خود افتخار کرده و می بالند و معتقد اند آنچه دارند محصول زندگی، تجربه، فرهنگی خانوادگی و اجتماعی شان است و در کنار آن تلاش دارند همواره از این توانمندی ها و داشته های خود بطور مثبت بهره گیرند و خود را به سوی رشد و پیشرفت ارتقا دهند بنابراین در غرور مثبت فرد به هیچ عنوان خود را با دیگری مقایسه نمی کند و از خود واقعی خود فاصله نمی گیرد.
از نظر روانشناسان مقایسه دو نفر با همدیگر کاملا اشتباه است
وی در ادامه با بیان اینکه روانشناسی مقایسه دو فرد با یکدیگر را کاملا مردود می داند خاطر نشان کرد: از دیدگاه روانشناسی هر انسانی محصول شرایط ویژه ژنتیکی، محیط خانوادگی و اجتماعی مخصوص به خود است و افراد با سلامت روحی و روانی به این اصل اعتقاد دارد که نباید خود واقعی خود را با افراد دیگر با خصوصیات و ویژگی های ارثی، اجتماعی و فرهنگی دیگر بررسی کند بلکه باید تلاش کند از طریق توانمندی هایی که دارد از خود واقعی به خود ایده آل دست بیابد در حالی که بسیاری از افراد در جامعه ما همواره خود را در معرض مقایسه با دیگران قرار می دهند و این مقایسه های غیر علمی ناخودآگاه غرور مثبت در آنها را به غرور منفی تبدیل می کند.
راهکارهای موثر روانشناسی درمان غرور
این عضو هیات علمی سازمان بهزیستی در خصوص راهکارهای موثر روانشناسی کاهش درمان غرور منفی در افراد تاکید کرد: در درمان غرور منفی معمولا روانشناسان سعی می کنند با روانکاوی فرد، او را مجدد در شرایط دوران بچگی قرار داده و به او توضیح می دهند کسانی که به شیوه ها و طرق مختلف تو را مورد تحقیر قرار می دادند افراد بزرگ منش و برتری نبوده اند بلکه آنها نیز قربانیان تحقیر در بچگی خود هستند، بنابراین با تحیلیل از گذشته افراد، اطلاعاتی به آنها داده می شود که فرد بتواند احساسات منفی گذشته را فراموش کند، در این حالت فرد تصور جدیدی از خود بدست می آورد که در آن غرور مثبت جایگزین غرورمنفی می شود.
تاثیرپذیری کودکان پیش از دبستان در برابر رفتارهای تحقیرآمیز بیشتر از سنین بالاتر است
دکتر تبریزی با بیان اینکه تاثیرپذیری کودکان پیش از دبستان در برابر رفتارهای تحقیرآمیز بیشتر از سنین بالاتر است گفت: در واقع زمینه های تحقیر و در نتیجه آن غرور منفی در بچه ها از زمانی که کودک هنوز قادر به صحبت کردن نیست شروع می شود، باید به کودکان تحسین، محبت و عشق را انعکاس داد و بچه ها خودشان را در آیینه پدر و مادر خود می بینند و نباید این آینه بیانگر تحقیر والدین در گذشته خود باشد.
شخصیت تحقیر شده والدین در کودکیشان به فرزندان آنها منتقل می شود
به گفته این روانشناس؛ گروهی از روانشناسان معتقد هستند بچه ها غرور خود را از غرور والدینشان می گیرند زمانی که پدر و مادر شخصیت شکست خورده و تحقیر شده داشته باشند آنها نیز در بزرگسالی همان شخصیت را خواهند داشت و بعد از آن در مدارس نیز روش تربیتی باید به شیوه ای باشد که بتواند توانمندی آنها در بزرگسالی را تقویت کند و در نهایت در محیط کار نیز نباید با رواج تبعیض شخصیت آنها را تخریب و آنها را وادار به واکنش منفی کرد. و زمانی که شخصیت افراد در دوران کودکی بطور قوی پایه گذاری شود در بزرگسالی کمتر در برابر انواع آسیب های روانی و اجتماعی قرار می گیرند.
نباید با تنبیه های فیزیکی و روانی زمینه های تحقیر در کودکان را ایجاد کنیم
این روانشناس در پایان توصیه کرد: تنبیه هم یکی از عوامل موثر در شکل گیری غرور منفی در افراد است لازم است والدین از تنبیه های فیزیکی و بدنی نظیر کتک کاری، فحش، بد دهنی فرزندان خود پرهیز کرده و همواره محرومیت را جایگزین آن قرار دهند اگر چه هیچ تنبیهی به اندازه تشویق نمی تواند در شکل گیری رفتار درست در بچه ها موثر و مفید عمل کند.
انتهای پیام
life.shafaqna.com/