اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
با سلام خدمت شما سؤال کننده محترم؛ لازم است به عرض برسانم که زودرنجی در کودکان می‌تواند عوامل متعددی داشته باشد. بنابراین بدون توجه به عامل زودرنجی نمی‌توان نکته‌ای عرض کرد. با این حال موارد زیر را مطالعه فرمایید، شاید دلیل زودرنجی این کودک یکی از این موارد باشد :
۱. اگر پدر و مادری فرزند خود را پر توقع بار بیاورند، به مرور زمان، این کودک در مقابل مخالفت‌های والدین خود کم صبر می‌شود و دچار زود رنجی می‌شود. بنابراین والدین باید نسبت به برآورده کردن خواسته‌های کودک خود، قاعده مند عمل کنند و به خواسته‌های غیر منطقی و بیش از حد کودک پاسخ منفی بدهند.
۲. یکی دیگر از دلایل زود رنجی در کودکان، نیاز مبرمی است که برخی آنها به تایید شدن از سوی افراد مختلف به ویژه والدین ، همسالان و معلمان خود دارند. این حالت در آنها زودرنجی را پدید می آورد. باید هم به کودکان راه های برقراری ارتباط اجتماعی درست را با دیگران آموزش داد و هم به آنها یاد داد که همیشه نمی‌توان رضایت همه را به دست آورد، و چه بسا نشود هم که بدست آورد، مهم این است که رفتارشان همیشه درست باشد، همین.
۲. زود رنج بودن در برخی کودکان ارتباط مستقیم دارد با پایین بودن اعتماد به نفس آنها. برای درمان زودرنجی آنها باید تکالیف کوچکی که از توانشان بر می‌آید به آنها داد و سپس آنها را برای انجام درست آن کار تشویق نمود، در ادامه کم‌کم تکالیف را البته متناسب با توانشان جدی کرد و در مقابل انجام صحیح آن دوباره تشویقشان کرد تا در آنها حس اعتماد به نفس شکل بگیرد. وقتی اعتماد به نفس کودکی بالا باشد، در برخورد با ناکامی‌ها زود رنجیده نمی شود بلکه در طول تمرین اعتماد به نفس می‌آموزد که گاهی باید بیشتر تلاش کند تا بتواند از سد مشکلات بگذرد.
۳. برخی کودکان از زودرنجی به عنوان روشی مؤثر برای جلب موافقت و تسلیم والدین استفاده می‌کنند. برخی کودکان در طی تعامل خود با والدین کشف می‌کنند که برای رسیدن به اهدافشان، دعوا و مرافعه روش کارآمدی در تسلیم کردن والدین نیست؛ در حالی که زودرنجی و ابراز غم و گوشه‌گیری بعد از مشاهده یک پدیده نامطلوب موجب می شود والدین از این که کودک خویش را آزرده‌اند احساس ناراحتی کنند و در نتیجه کوشش کنند کارها را بر وفق مراد او انجام دهند. توجه به این نکته مهم پادزهر زودرنجی کودک است و بعد از مدتی باعث می شود کودکی که شرطی شده است از رفتارهای نابهنجار دست بردارد.
۴. کودکی که زودرنج و بسیار حساس است، معمولاً ارتباطاتش کم است و دوستان کمی دارد. برای از بین بردن زودرنجی و حساس بودن، باید ارتباطات او را گسترده‌تر سازیم. به این ترتیب که مهارت های برقراری ارتباط اجتماعی و گفتگو را تقویت کنیم. هر چه این‌گونه مهارت‌ها بیشتر باشد تعداد دوستان و ارتباطات او افزایش می یابد و این حساسیت و زود رنجی کمتر می شود. کودکانی هم که خیلی زودرنج هستند و هنگام جواب دادن به سئوال های والدین یا دیگران گریه می کنند، در این طبقه قرار می گیرند و باید ارتباطات درست آنها و مهارت‌های برقراری ارتباط را در آنها گسترش دهیم.
نویسنده : علی صادقی